高山在上,清流在下。懿彼幽人,托此适处。
英英者云,菀菀者林。懿彼幽人,其潜之深。
有舟有梁,莫或以之。嗟此幽人,优哉游哉。
翩翩飞翼,夕倦斯还。逝予从之,以终岁年。
莫道寻常脩竹枝,贞姿白石共幽期。南京公馆多閒暇,时咏武公淇澳诗。
豫章南上二王城,宜水宜山绕郭清。太守远凭熊轼下,老夫犹记凤台生。
三年北阙重趋觐,正月东风遽戒行。冰泮龙河春浩荡,临分无那故交情。
杨生青云器,文彩辉白璧。腰间龙泉剑,别来将远适。
吾闻禹徂征,舞干致苗格。所以宣尼训,服远修文德。
好谋而有成,明明垂警饬。如何材智士,宏议博古昔。
含忿忽远图,急功幸苟得。宁论万里行,糗粮豫峙积。
汉廷所遣帅,孰是赵充国。子行职赞襄,黾勉摅良画。
虽有斗酒饯,不能写胸臆。临岐念素交,聊赠绕朝策。
空山泉石四无邻,亭构当年已化尘。前辈文章关气运,后来瞻仰愧乡人。
寒林缥缈荒烟外,霜径逶迤古涧滨。景物已殊风俗在,壶浆来往见滁民。
泛舟入玄夜,奄忽越江干。员景颓西林,列宿粲以繁。
凝霜飞水裔,回飙荡微澜。孤鸿从北来,哀鸣出云间。
时迁物屡变,游子殊未还。短褐不掩胫,岁暮多苦寒。
悠悠念行迈,慊慊怀所欢。岂不固时命,苦辛诚独难。
感彼式微诗,喟然兴长叹。
翩翩六骏出腾骧,醉里衣冠见盛唐。彷佛开元无事日,不知谁是贺知章。
凤凰山前宪使堂,寻常六月凛飞霜。堂中使者清于玉,黄鹤白云离思长。
扈从巡边愧不才,玉堂临别屡浮杯。行装更比人人重,为得明珠六斛来。
凡庸谅猥鄙,贪惏复蟊■。良农治田穑,稂莠在芟除。
倬彼仁贤士,怀负经世具。皋陶陈知人,周公躬吐哺。
如何后来者,当道昩所务。所以君子心,恻恻存永虑。