宪府从来冰玉操,为承慈训岁年深。平反日奉谖堂乐,全胜西京隽母心。
秋霜既肃,黄花始妍。爰掇爰餐,聊可永年。
云林六月不知暑,溪上好山如越中。咫尺茅亭异华屋,逢迎俱见古人风。
云所道人飞锡远,白云犹护旧禅房。向来聚得昆冈玉,长向林中起夜光。
最忆琼台太守贤,早从林馆究微言。寻源曾溯羲文上,细论先天与后天。
正直余何有,道义卿所持。但自保坚固,无论险与夷。
双堤夹道傍,垂柳复垂杨。攀条知色改,缀絮讶丝长。
思妇悲迟暮,征夫望故乡。一闻清角起,谁不泪沾裳。
自在疏林下,幽香满露丛。相依君子竹,叶叶是清风。
平生心在恤痌瘝,一日辞荣出九关。袖却向来经济手,去循南浦看西山。
北堂融融春昼长,锦树错落含春香。堂中老母今八十,鹤发如丝身乐康。
母昔初嫁时,玉环自矜惜。殷勤奉君子,顾盼怜贞白。
一从守空闺,皎皎冰雪色。下有□男儿,力学慕古人。
季儿生来不识父,今年六十霜鬓新。明经射策选上第,金马玉堂高致身。
大箱俸钱奉慈母,愿母十年百年寿。清朝南极老人星,正照华筵酌春酒。
五福重好德,德厚福亦同。伟哉贞寿堂,乡里高其风。
人之贞节乃大义,烱如白日光洞地。方今圣朝务表励,作歌欲告观风使。