昔者柴桑早去官,悠然把菊对南山。若缘五斗能留住,也到花时未得閒。
回首分携四越春,江云海树梦频频。过鸿聊寄相思字,定对梅花忆故人。
马首连朝东复东,穿云蹑石与君同。须知第一人间险,未数鱼凫蜀道中。
始夏积雨霁,浩浩沧江平。故人念久别,又复怜远行。
慰我金洲馆,送我玉峡驿。缪绸解晤言,缱绻重离析。
我出四十年,暂归席未暖。何如君子怀,坦荡恣萧散。
远绝廛市聒,啸咏山水清。庭无干渎人,坐有吾伊声。
赠子以瑶华,爱子心相类。何日遂投簪,归来同晏岁。
士学之所本,乃在方寸间。出入慎省察,奉持常拳拳。
执虚如执玉,处独如临尊。主一不二适,存养静以专。
益久虚且明,万理自森然。所以德之聚,古人有名言。
罗生豫章裔,家学探渊源。脩敬揭斋扁,瞻对如孔颜。
肃中戒外驰,宴坐必衣冠。云谷有明训,昕夕勤钻研。
勉哉在惇行,勿云知者难。
去年侍从谒长陵,此日重来恸倍增。
春柳春花浑似昔,献陵陵树复层层。
高堂双舞衣,日奉慈颜喜。先垄别经时,何堪恋桑梓。
杳杳浙江濆,依依汉川涘。怀往忻已遂,伤离方未弭。
即路有忧欢,去年俱若此。
琅玕竹荫玛瑙石,桥门风致自銮坡。司成堂上咏淇澳,六馆诸生日切磋。
二老东西郭,风期晚益亲。将车数来往,遥忆似荀陈。
玉署词华照紫泥,逢人不慱铸金蹄。绿杨庭馆閒风月,朝退从容每自题。