膝下诸孙玉不如,父慈只合训诗书。饱读诗书能变化,自然腾踏上天衢。
昌黎县中山水清,自昔挺特生贤英。上究羲农至周孔,攘辟老佛大道明。
我敬其人想其处,身縻禄仕无由去。崔生近日起昌黎,邂逅相逢谈所慕。
生昔泮水来游歌,明经三十登贤科。铁冠霜简入乌府,岁久政誉传流多。
天官奏绩天颜悦,五采祥云腾凤敕。堂上双亲共拜恩,更有重闱岁将百。
重庆堂中春昼长,寿酒日进青瑶觞。四亲三百又馀岁,白发苍颜皆乐康。
家庆融融由世德,兰玉森森荫松柏。剩取诗书遗后来,岂无继续昌黎伯。
竹窗幽户久栖迟,不道无官枉盛时。綵笔长书五花诰,大儿身到凤凰池。
一门孝友同天性,为爱宋家三凤凰。不见河东祥与览,千春简册有辉光。
万木凋残春欲回,年年开擅百花魁。连松傍竹堪论契,缀玉联珠不染埃。
寒暑芳华清莫敌,幽人风致数能来。还应一段冰霜意,宜向秋官署里栽。
三朝冠绂殿东头,人物当今第一流。银汉奎文光午夜,玉壶寒露炯清秋。
终知鼎鼐归台辅,共待经纶阐大猷。二月帝城春似海,寿筵先醉紫金瓯。
中岁谒金阙,恭承明圣恩。千载之所遭,锡命久益蕃。
重爵与厚禄,颂台烨高鶱。泰坛切紫霄,清庙凌绛云。
天子奉明禋,周旋严骏奔。祀事国所重,为荣安可言。
朅来遂悬车,言归东海濆。何以报盛德,惓惓中心存。
兴居兼食息,一惟我圣君。祗若聸龙衣,肃若仰临轩。
仰祝万万寿,悠久齐乾坤。大书揭中堂,庶庸示无谖。
嗟哉逝已远,敬率惟后昆。
旦气清明体力轻,未堪鸣佩拜彤庭。缉熙斋里熏金鸭,应著医经几卷成。
幽澹其芳,介于贞石。何彼鸾凤,而栖枳棘。言念君子,可以观德。
早于尘外寄高閒,中岁安邦指顾间。画史岂知经济事,惟将适趣写东山。