流波逝不息,时序无停迁。嗟彼泉下人,一往不复还。
追惟在世时,卓荦称英贤。芳馨佩兰茝,被服夫容鲜。
幽居玩玄化,历探羲皇前。步履率周行,饮濯必清泉。
一朝逐征风,飘然若云烟。反终自常道,怀德谅难捐。
幸睹五色雏,及时厉高鶱。黾勉务显扬,夙夜志惓惓。
煌煌金石词,足为永代传。
五年不见刘脩撰,长在蓟门劳远思。此日归来重晤对,清风潇洒旧襟期。
香和鼎俎春调膳,影上帘屏夕咏诗。别后看梅相忆处,阳和独擅最南枝。
桂树生堂阶,秋霜悴其英。秋霜自恒化,能不怀芳馨。
人无金石资,安得独长生。形质虽化尽,惟善远益称。
缅彼林居士,素履笃幽贞。恂恂孝友德,坦坦君子行。
推己务惠济,洁身谢浮云。一朝尽天年,奄兹三纪盈。
松柏绕丘墓,凌云郁青青。终令怀德者,凭轼怆中情。
临清小邑俯河滨,学馆萧条迥绝尘。谈道胜为百里宰,开筵常接两京人。
风霜跋涉愁堪老,乡里交游意独亲。但有声华光帝命,相逢不恨别离频。
窈窕文溪近武山,年年春早玉葩繁。南平进士北京客,常对新图忆故园。
三十登朝雪满簪,长风万里称归心。白云翠岫江乡趣,一路题诗入绣林。
邓将军家住文水濆。十五袭父爵,桓桓气凌云。二十年前尚年少,镇抚西湖到南诏。
纷纷蛮部未知名,手提一剑身横行。去年蠢尔犹纷争,片言折之无不平。
万里归来报天子,奏对边情若流水。御前官赏赐勋劳,象笏朱衣拜丹扆。
曙光曈曈射双阙,又奉天书戒明发。青骢玉勒飞腾骧,楚水黔山去超忽。
云南到时花未飞,还以天恩谕远夷。只今四海遵文教,独恃短兵何所为。
少年怀宝谒京畿,又向明时下第归。蓟北莺啼春后满,淮南树色雨中微。
手披经史常忘食,家傍园林静掩扉。终待秋风六翮健,九霄云净看高飞。
清江先生如玉雪,旧种寒梅今满庭。閒时抚树得籀法,残岁开花映壁经。
凤沼香云隔尘滓,霜台白笔写神形。朝回何逊谁相问,定在金陵竹叶青。
的的玉梅舒,啁啁翠禽哢。参横月落时,惆怅罗浮梦。