南平郭里东西住,曾见名家六世来。前辈风流皆寿俊,后人文采发英才。
春深栏槛云生竹,岁晚阶除雪映梅。贻厥堂中最潇洒,四时清景隔浮埃。
河洲双鸳鸯,流荡还相逐。
皎皎白杨花,风吹不相续。
疏菊吐幽华,清鹑澹无与。独立亦翛然,襳襹艳文羽。
典教除巴县,之官出帝畿。也知轻道路,所乐近庭闱。
河岸杨花满,帆樯燕子飞。相期传授暇,自省莫令稀。
蓟门二月柳初青,未有长条折赠行。远道共怀羁旅意,同乡不尽别离情。
花临河上家家发,山过淮南处处清。民吏桐川迎望久,经游且莫滞双旌。
霜降丰钟鸣,虎啸谷风生。气类各有召,何况善所徵。
君子际昌期,冠绂趋明庭。致勤靡夙夜,惟恭秉忠贞。
至诚会感孚,嘉祥聿来应。众卉悴寒节,贞菊粲前楹。
同叶迸赪蕤,骈芳出紫茎。动如比翼翔,静若连理荣。
夕下玉堂中,高贤集良朋。玩赏验至理,讴吟播芬馨。
孰云微植兹,从知兆方兴。谨始永弗渝,奕世垂休声。
仙郎朝捧天书出,五马双旌别路寒。遥想阳和与嘉政,新年一并到新安。
折赠罗浮枝上雪,鲜葩芳蕊净无瑕。清于彭泽门前柳,不比河阳县里花。
落落江南旧布衣,水边林下静相宜。白头更有浮荣系,自咏武公淇澳诗。
一片帘泉泻不休,别看喷玉出金虬。须教流下天津去,散作恩波润九州。