仙郎意气清如玉,每接班行共早朝。久立银台簪彩笔,又衔丹诏下青霄。
蛮方草木含天泽,驿路风云拥使轺。想见驰驱遍南徼,日闻重译颂唐尧。
铁石为心玉雪颜,远行巴峡上黔山。明时谪去休嗟叹,早晚天恩定赐环。
纷驰名利不知劳,马首红尘十丈高。谁似钱塘戴文进,小斋无事玩湘皋。
人之亲爱,至性所有。维兄与弟,如足如手。兄弟急难,我心则疚。
兴言赴之,匍匐敢后。沿江历湖,自南而北。遥遥万里,敢遑暇息。
亦既晤觏,季也其羸。沦坠泥涂,伯也伤悲。矢辞吁天,天听高高。
伯也怦怦,中心孔劳。昔我始来,青阳肇序。日月云迈,岁聿斯暮。
念桑与梓,我行将归。顾视予季,予宁不怀。顾谓予季,予岂汝违。
予行复来,春以为期。鹡鸰之诗,在昔有作。兄弟急难,视古何怍。
英年擅文翰,雅韵超凡庸。家临文水湄,门瞰盘龙峰。
蜿蜒带城闉,崒嵂凌高穹。诘朝敞东轩,初旭明瞳眬。
宿霭静阴翳,秀色开青葱。凝辉射虚牖,含润清帘栊。
正襟此晤对,澹然浮虑空。趣与妙景会,心将玄理融。
稽古率攸行,进退其有穷。恒惇旦气养,庶期日新功。
早年八九吞云梦,老见乾坤四海心。为语江云缓飞去,从龙还用作甘霖。
蜀山消尽雪皑皑,江水初平滟滪堆。问路遥穿三峡过,之官惟带一经来。
林间女负巴盐出,烟际人乘僰骑回。莫叹遐方异风俗,此州元有穆清台。
西江海桑老,冠冕重儒林。我自外家学,尔求曾祖心。
诗书宜善继,尘俗莫容侵。不见南山树,寸茎今百寻。
君侯襟度清于玉,草堂长忆东皋曲。堂中高韵列诗书,堂下幽香绕兰菊。
雄藩此日任干城,玉帐牙旗常夙兴。我家亦有东皋屋,春雨蒲田归未能。
圣主龙飞矜下土,天官鹄立侍彤庭。九重北面承亲命,一道西江仰福星。
吏治还应察泾渭,农田须用去蝗螟。使车所过从容驻,留取丼棠久远青。