家临斗湖滨,门对斗湖上。明镜影香台,文波绣仙氅。
诵经无辍口,谭道若指掌。为霖从潜虬,飞符驱魍魉。
止水涵湛然,可以喻心想。一谢湖边人,终年罢来往。
高阁馀钟已罢喧,绕廊明烛洞无昏。墀中戒晓初排仗,殿上迎春正启门。
云气密含香缥缈,天花低舞雪翩翻。当时授简推能赋,未数相如在兔园。
自君之出矣,镜台尘网生。思君如海水,浩荡何时平。
朴山先生天下士,明经著书遗来世。宰相持书献天子,宠召除官列中秘。
结缨彯组青琐闱,萧散终怀荷芰衣。明日上书乞身去,万里碧霄鸿鹄飞。
窈窕烟霞护丘壑,共羡知几返真乐。园田旧绕柴桑居,山水清于富春郭。
又百馀岁传曾孙,束帛徵起官桥门。峨冠正席讲周孔,诜诜俊彦罗玙璠。
两贤出处各有道,前后声华相映好。光远堂中春不穷,乔木风烟拂晴昊。
插架牙签万卷存,焚香扫径无尘喧。阶前暖翠看慈竹,岁岁年年蕃子孙。
百年谁继赵松雪,近数毗陵王绂高。忽复乘云去无迹,登楼怀忆使心劳。
帝子趋朝归上国,儒臣随侍历脩程。渌波不动听鼍鼓,白雁纷回避羽旌。
逦迤关河千嶂出,参差宫阙五云明。非因此去游观乐,谁识当时赋颂声。
散诞春耕馀,牧儿亦有乐。常以蓑笠随,为防风雨作。
秋雨洒梧桐,西风动杨柳。之子忆南京,开帆潞河口。
平生所相好,不在饯杯酒。持赠岁寒枝,清操期坚久。
置酒高堂上,嘉殽列肥鲜。结交并豪侠,四座皆少年。
意气不复殊,肝胆相披宣。仰视白日辉,一言誓青天。
贻我紫绮裘,报君珊瑚钩。暮从邯郸饮,朝入洛城游。
横行无七贵,傲睨凌五侯。腰间双青龙,精光含九秋。
投躯报知己,慷慨当仇雠。性命如鸿毛,夕死无怨尤。
冠带逍遥桑梓间,浮云长共此心閒。家传大父青乌秘,门对仙人白鹤山。
五年江外三回见,八月燕南一棹还。万里归来谁得似,独无尘土涴清颜。