人生至亲惟父子,备述恩情在于此。千言万语无他事,惟愿脩仁循义礼。
禹拜善言登圣域,仲由有过喜闻之。七字嘉言常佩服,道吾恶者即吾师。
翩翩五马导双旌,金阙朝回合郡迎。带得自天新雨露,绿筠加倍旧时清。
结缨二十载,素发忽盈簪。才薄识且疏,驱驰百不任。
忧虞积怀抱,流尘暗衣襟。潇散此谁与,结庐在幽深。
危峰叠苍翠,灌木郁成阴。奔泉泻石涧,浮岚掩遥岑。
骀荡时物荣,交交响春禽。趣与清景会,而无尘俗侵。
窗中南华篇,流玩以澄心。相知一二辈,囊琴亦来寻。
更迭为我弹,泠泠皆雅音。怡然乐吾天,抚卷心为歆。
俛首发长叹,怅然兴越吟。
洛阳高品移来满,南海雕笼入贡频。惟有武英边□诏,从游常看上林春。
客子离家半月程,风沙引起忆家情。河中鲤鱼不得觅,尺素何由寄北京。
已足当休即便休,百年何用万年谋。人人自带生来福,枉为儿孙作马牛。
十二天闲总骏才,追风蹑景是龙媒。曾随六御临关塞,亲过流沙万里来。
玉笥抗云汉,金川汎晴虹。山水互明丽,照耀城邑中。
连延开绮构,崔嵬表黉宫。俎豆谨常祀,弦歌曰沨沨。
君子抱德艺,出教属时雍。高斋振木铎,济济来游从。
峨冠讲周孔,表率诚在躬。兹晨饯发轫,飘拂乘长风。
因结故园想,怅望南飞鸿。
辞家上京国,念我同气良。会难别何易,归途阻且长。
行行及闽山,停骖见故乡。故乡欣已即,北望仍徬徨。
伯也独远居,我怀焉能忘。