此乡非吾地,此郭非吾城。羁旅无定心,翩翩如悬旌。
出睹军马阵,入闻鞞鼓声。常惧羽檄飞,神武一朝征。
长铗鸣鞘中,烽火列边亭。舍我衡门衣,更被缦胡缨。
畴昔怀微志,帷幕窃所经。何必操干戈,堂上有奇兵。
折冲樽俎间,制胜在两楹。巧迟不足称,拙速乃垂名。
朝登鲁阳关,狭路峭且深。流涧万馀丈,围木数千寻。
咆虎响穷山,鸣鹤聒空林。凄风为我啸,百籁坐自吟。
感物多思情,在险易常心。劫来戒不虞,挺辔越飞岑。
王阳驱九折,周文走岑崟。经阻贵勿迟,此理著来今。
昔我资章甫,聊以适诸越。行行入幽荒,瓯骆从祝发。
穷年非所用,此货将安设。瓴甋夸玙璠,鱼目笑明月。
不见郢中歌,能否居然别。阳春无和者,巴人皆下节。
流俗多昏迷,此理谁能察。
朝霞迎白日,丹气临旸谷。翳翳结繁云,森森散雨足。
轻风摧劲草,凝霜竦高木。密叶日夜疏,丛林森如束。
畴昔叹时迟,晚节悲年促。岁暮怀百忧,将从季主卜。
金风扇素节,丹霞启阴期。腾云似涌烟,密雨如散丝。
寒花发黄采,秋草含录滋。闲居玩万物,离群恋所思。
案无萧氏牍,庭无贡公綦。高尚遗王侯,道积自成基。
至人不婴物,馀风足染时。
大火流坤维,白日驰西陆。浮阳映翠林,回飙扇绿竹。
飞雨洒朝兰,轻露栖业菊。龙蛰暄气凝,天高万物肃。
弱条不重结,芳蕤岂再馥。人生瀛海内,忽如鸟过目。
川上之欢逝,前修以自勖。
昔在西京时,朝野多欢娱。蔼蔼东都门,群公祖二疏。
朱轩曜金城,供帐临长衢。达人知止足,遗荣忽如无。
抽簪解朝衣,散发归海隅。行人为陨涕,贤哉此大夫。
挥金乐当年,岁暮不留储。顾谓四座宾,多财为累愚。
清风激万代,名与天壤俱。咄此蝉冕客,君绅宜见书。
展开阅读全文
朝霞迎白日,丹气临汤谷。
繄繄结繁云,森森散雨足。
轻风摧劲草,凝霜竦高木。
密叶日夜疏,丛林森如束。
畴昔叹时迟,晚节悲年促。
岁暮怀百忧,将从季主卜。