曹植波澜阔,曾为若士游。江湖流满眼,天地入扁舟。
散发邀明月,停杯问白鸥。他年归紫禁,梦亦绕沧洲。
道人挂口苍烟里,万象无声忽转雷。老去不知尘世事,东风又上屋头梅。
小舟为我载月色,白沙翠竹光相射。自从李白下金陵,四百年无此豪逸。
窗中远看眉黛绿,尽是当年歌吹愁。鸟语夕阳人不见,蔷薇花暗小江流。
愁中有句可消除,客里无人问所须。竹屋青灯雨声冷,白头相对话江湖。
意在天台住过春,雪崖流水断桥分。今因送子入青嶂,老梦荒荒落冷云。
鹤鸣九皋秋夜永,纸帐芙蕖卧灯影。九州之外更九州,谁解摩心发深省。
烧灯过了客思家,独立衡门数暝鸦。燕子未归梅落尽,小窗明月属梨花。
冬凋峰木雪缟庐,落眼青青却笑渠。花时吹笋排林上,吴州还见竹溪图。
老竹排檐谁手种,山日未斜寒翠重。六月散发叶底眠,冷雨斜风频入梦。