梦里分明一见君,恩情犹在死生分。惠连春草池塘句,无限伤心不忍闻。
晋藩宫阙倚云天,有幸频来醉锦筵。四海升平同一乐,不因光景重流连。
仙家楼阁望中迷,千仞峰峦九曲溪。自有棹歌遗响在,不须游客谩留题。
匹马冲风晓气寒,边营东北近雄关。行经一舍崎岖路,看尽千重紫翠山。
茅屋烟迷红树远,石城云锁戍楼闲。秦人遗筑俱零落,满眼兴亡感慨间。
春闱榜揭长安日,二百人中无旧识。识君久矣羡君贤,求美岂知遗国色。
人生出处固有命,举措未明畴塞责。我惭无地君见容,不但娄公称盛德。
相逢剧饮如吸川,荣辱且付金樽前。华阳咫尺终须到,肯向河东号斥仙。
鸭江持节踏春冰,千里驱驰两鬓星。留得一时清白操,颇胜陶谷唱邮亭。
一叶扁舟自在行,闽山闽水照人清。閒园见竹谁为主,野路看花不记名。
风雨惯回乡国梦,壶觞难尽故交情。衰残缪总旬宣寄,北望金门感愧并。
天崩杞国日西颓,一梦华胥竟不回。秦使谩劳东海药,周诗徒咏北山莱。
五弦音断薰风奏,万姓情同薤露哀。至德难名功更大,编摩谁是马班才。
阊阖开晴日,炉烟散暖风。庆成臣礼具,锡宴上恩隆。
冠佩随班入,蓬莱有路通。楼台千仞表,音乐五云中。
御酒浮杯酽,宫花插帽红。龙颜瞻咫尺,鸳序映西东。
有幸逢嘉会,无能补圣聪。太平思献颂,欢乐万方同。
琴轩夫子文章老,自少藏书事探讨。远穷洙泗问渊源,近叩关闽寻阃奥。
五十馀年履宦途,四方游遍复名都。颠盈白发还耽学,箧有黄金只买书。
胄监容台皆妙选,密迩蓬莱接东观。王氏青箱旧事存,陆家车乘图书半。
连篇累牍归故乡,文彩照映南海傍。牙签万轴排缃帙,乔木千章荫草堂。
平生辛苦自雠校,腹笥便便五经饱。奎星彻夜贯虹光,笔阵常时夺天巧。
画帘窣地清无尘,芸香不断庭草春。黄衣或见燃藜叟,绿酒频来问字人。
一代风流重山斗,身后英名当不朽。可怜万卷渐成空,只有高堂尚如旧。
我生虽晚犹识公,观书曾到此堂中。数车欲载今何及,空羡王生遇蔡邕。