展开阅读全文
人外遗世虑,空端结遐心。曾是巢许浅,始知尧舜深。
苍生讵有物,黄屋如乔林。上德抚神运,冲和穆宸襟。
云雷康屯难,江海遂飞沉。天工寄人英,龙衮瞻君临。
名器苟不假,保釐固其任。素质贯方领,清景照华簪。
慷慨念王室,从容献官箴。云旗蔽三川,画角发龙吟。
晨扬天汉声,夕卷大河阴。穷人业已宁,逆虏遗之擒。
然后解金组,拂衣东山岑。给事黄门省,秋光正沉沉。
壮心与身退,老病随年侵。君子从相访,重玄其可寻。
〔与卢象、崔兴宗、裴迪、弟缙同赋。〕
青雀翅羽短。
未能远食玉山禾。
犹胜黄雀争上下。
唧唧空仓复若何。
南国有归舟,荆门溯上流。苍茫葭菼外,云水与昭丘。
樯带城乌去,江连暮雨愁。猿声不可听,莫待楚山秋。
展开阅读全文
〔维瓜园高斋。俯视南山形胜。二三时辈。同赋是诗。
兼命词英数公。同用园字为韵。韵任多少。时太子司
议郎薛璩发此题。遂同诸公云。〕
余适欲锄瓜。
倚锄听叩门。
鸣驺导骢马。
常从夹朱轩。
穷巷正传呼。
故人傥相存。
携手追凉风。
放心望乾坤。
蔼蔼帝王州。
宫观一何繁。
林端出绮道。
殿顶摇华幡。
素怀在青山。
若值白云屯。
回风城西雨。
返景原上村。
前酌盈尊酒。
往往闻清言。
黄鹂啭深木。
朱槿照中原。
犹羡松下客。
石上闻清猿。
先生何处去,王屋访茅君。别妇留丹诀,驱鸡入白云。
人间若剩住,天上复离群。当作辽城鹤,仙歌使尔闻。
忽解羊头削,聊驰熊首轓.扬舲发夏口,按节向吴门。
帆映丹阳郭,枫攒赤岸村。百城多候吏,露冕一何尊。
展开阅读全文
〔一作过青溪水作〕
言入黄花川。
每逐青溪水。
随山将万转。
趣途无百里。
声喧乱石中。
色静深松里。
漾(一作演)漾泛菱荇。
澄澄映葭苇。
我心素已闲。
清川(一作明)澹如此。
请留盘石上。
垂钓将已矣。
展开阅读全文
明时久不达。
弃置与君同。
天命无怨色。
人生有素风。
念君拂衣去。
四海将安穷。
秋天万里净。
日暮澄(一作九)江空。
清夜何悠悠。
扣舷明月中。
和光鱼鸟际。
澹尔蒹葭丛。
无庸客昭世。
衰鬓日(一作白)如蓬。
顽疏暗人事。
僻陋远天聪。
微物纵可采。
其谁为至公。
余亦从此去。
归耕为老农。
天路来兮双黄鹄,云上飞兮水上宿,抚翼和鸣整羽族。
不得已,忽分飞,家在玉京朝紫微,主人临水送将归。
悲笳嘹唳垂舞衣,宾欲散兮复相依。几往返兮极浦,
尚裴回兮落晖。岸上火兮相迎,将夜入兮边城。
鞍马归兮佳人散,怅离忧兮独含情。