先生何处去,王屋访茅君。别妇留丹诀,驱鸡入白云。
人间若剩住,天上复离群。当作辽城鹤,仙歌使尔闻。
忽解羊头削,聊驰熊首轓.扬舲发夏口,按节向吴门。
帆映丹阳郭,枫攒赤岸村。百城多候吏,露冕一何尊。
展开阅读全文
〔一作过青溪水作〕
言入黄花川。
每逐青溪水。
随山将万转。
趣途无百里。
声喧乱石中。
色静深松里。
漾(一作演)漾泛菱荇。
澄澄映葭苇。
我心素已闲。
清川(一作明)澹如此。
请留盘石上。
垂钓将已矣。
展开阅读全文
明时久不达。
弃置与君同。
天命无怨色。
人生有素风。
念君拂衣去。
四海将安穷。
秋天万里净。
日暮澄(一作九)江空。
清夜何悠悠。
扣舷明月中。
和光鱼鸟际。
澹尔蒹葭丛。
无庸客昭世。
衰鬓日(一作白)如蓬。
顽疏暗人事。
僻陋远天聪。
微物纵可采。
其谁为至公。
余亦从此去。
归耕为老农。
天路来兮双黄鹄,云上飞兮水上宿,抚翼和鸣整羽族。
不得已,忽分飞,家在玉京朝紫微,主人临水送将归。
悲笳嘹唳垂舞衣,宾欲散兮复相依。几往返兮极浦,
尚裴回兮落晖。岸上火兮相迎,将夜入兮边城。
鞍马归兮佳人散,怅离忧兮独含情。
展开阅读全文
珥笔趋丹陛,垂珰上玉除。步檐青琐闼,方幰画轮车。
市阅千金字,朝闻五色书。致君光帝典,荐士满公车。
伏奏回金驾,横经重石渠。从兹罢角牴,且复幸储胥。
天统知尧后,王章笑鲁初。匈奴遥俯伏,汉相俨簪裾。
贾生非不遇,汲黯自堪疏。学易思求我,言诗或起予。
当从大夫后,何惜隶人馀。
束带趋承明,守官唯谒者。清晨听银蚪,薄暮辞金马。
受辞未尝易,当是方知寡。清范何风流,高文有风雅。
忽佐江上州,当自浔阳下。逆旅到三湘,长途应百舍。
香炉远峰出,石镜澄湖泻。董奉杏成林,陶潜菊盈把。
范蠡常好之,庐山我心也。送君思远道,欲以数行洒。
南国有归舟,荆门溯上流。苍茫葭菼外,云水与昭丘。
樯带城乌去,江连暮雨愁。猿声不可听,莫待楚山秋。
世上皆如梦,狂来止自歌。问年松树老,有地竹林多。
药倩韩康卖,门容尚子过。翻嫌枕席上,无那白云何。