春不见,寻过野桥西。染梦淡红欺粉蝶,锁愁浓绿骗黄鹂。
幽怅莫重提。
暖雨无情漏几丝。牧童斜插嫩花枝。小田新麦上场时。
汲水种瓜偏怒早,忍烟炊黍又嗔迟。日长酸透软腰支。
寒热如潮势未平。病起无言,自扫前庭。琼花魂断碧天愁,推下凄凉,一个双卿。
夜冷荒鸡懒不鸣。拟雪猜霜,怕雨贪晴。最闲时候妾偏忙,才喜双卿,又怒双卿。
紫陌春情。慢额裹春纱,自饷春耕。小梅春瘦,细草春明,春田步步春生。
记那年春好,向春燕、说破春情。到于今、想春笺春泪,都化春冰。
怜春痛春春几,被一片春烟,锁住春莺。赠与春侬,递将春你,是侬是你春灵。
算春头春尾,也难算、春梦春醒。甚春魔,做一春春病,春误双卿。
眉半敛。春红已全褪,旧愁还欠。画中瘦影,羞人难闪。
新病三分未醒,淡胭脂、空费轻染。凉生夜,月华如洗,素娥无玷。
翠袖啼痕堪验。海棠边、曾沾万点。怪近来,寻常梳裹,酸咸都厌。
粉汗凝香,蘸碧水、罗帕时揩冰簟。有谁念。原是花神暂贬。