阮籍性嗜酒,嵇康不言钱。二公生颇异,谁云贤不贤。
我无嗣宗才,亦无夷甫权。懒向陌中走,秪爱山中眠。
酿泉成美酒,作诗成长篇。求道心是道,脩仙身是仙。
不蕲皇命召,须待玉音宣。何时出世间,骑鹤上青天。
刺桐花开春昼长,粉蝶双飞过短墙。万汇喧嚣谁张主,布谷催耕春正忙。
黄鹂啼散暮天碧,白鸟点破春山苍。三春可景好人意,安得长绳系太阳。
大哉化工陶万物,蠢动臭腐皆生光。人生有如石中火,随生随灭何遑遑。
细推物理探元化,日向东风吹几场。
至人尚高㓗,不为名利关。开庐卧白云,把酒对南山。
南山青崒嵂,流水声潺湲。泠然清我心,我心今正閒。
但得心中好,何妨头上斑。
庭前俄见众花开,阵阵飘香入座来。何事东风太无藉,纷纷吹落满苍苔。
一日清閒一日仙,本图将息养残年。鄙夫不解神仙意,往往催人上酒筵。
一炷清香一卷经,琳琅振响彻云扃。仙人跨鹤凌风下,玉笛双吹入紫庭。
人市事何杂,山居日倍长。柴门无过客,花草自生香。
山中无事日如年,物外家风别一天。嘉树飘香来石几,奇花弄影拂香筵。
呼童汲水烹新茗,与客吟诗改旧联。满目纵横皆自得,看云閒对落花眠。
窗间独坐意翛翛,一盏寒灯伴寂寥。风是故人能自至,月为佳客不须邀。
金瓯泛酒飘春雾,石鼎烹茶响夜潮。千卷蕊珠閒诵罢,纷纷鸾鹤下青霄。
新营茅屋两三间,不着丹青也好看。翠竹黄花閒里玩,高山流水静中弹。
几回大醉非干酒,一任閒眠总是丹。万虑不侵心自乐,数声啼鸟韵林端。