暖丝无力自悠扬,牵引东风断客肠。外地见花终寂寞,
异乡闻乐更凄凉。红垂野岸樱还熟,绿染回汀草又芳。
旧里若为归去好,子期凋谢吕安亡。
睡觉寒炉酒半消,客情乡梦两遥遥。
无人为我磨心剑,割断愁肠一寸苗。
绿槐阴里黄莺语,深院无人春昼午。画帘垂,金凤舞,
寂寞绣屏香一炷¤
碧天云,无定处,空有梦魂来去。夜夜绿窗风雨,
断肠君信否。
别来半岁音书绝,一寸离肠千万结。难相见,易相别,
又是玉楼花似雪¤
暗相思,无处说,惆怅夜来烟月。想得此时情切,
泪沾红袖黦.
满庭松桂雨馀天,宋玉秋声韵蜀弦。乌兔不知多事世,
星辰长似太平年。谁家一笛吹残暑,何处双砧捣暮烟。
欲把伤心问明月,素娥无语泪娟娟。
青帝东来日驭迟,暖烟轻逐晓风吹。罽袍公子樽前觉,
锦帐佳人梦里知。雪圃乍开红菜甲,彩幡新翦绿杨丝。
殷勤为作宜春曲,题向花笺帖绣楣。
为儒逢世乱,吾道欲何之。学剑已应晚,归山今又迟。
故人三载别,明月两乡悲。惆怅沧江上,星星鬓有丝。
南禽无侣似相依,锦翅双双傍马飞。孤竹庙前啼暮雨,
汨罗祠畔吊残晖。秦人只解歌为曲,越女空能画作衣。
懊恼泽家非有恨,年年长忆凤城归。
凤去鸾归不可寻,十洲仙路彩云深。若无少女花应老,
为有姮娥月易沈。竹叶岂能消积恨,丁香空解结同心。
湘江水阔苍梧远,何处相思弄舜琴。
春城回首树重重,立马平原夕照中。五凤灰残金翠灭,六龙游去市朝空。千年王气浮清洛,万古坤灵镇碧嵩。欲问向来陵谷事,野桃无语泪花红。
我惜今宵促,君愁玉漏频。岂知新岁酒,犹作异乡身。雪向寅前冻,花从子后春。到明追此会,俱是隔年人。