当年人未识兵戈,处处青楼夜夜歌。花发洞中春日永,月明衣上好风多。淮王去后无鸡犬,炀帝归来葬绮罗。二十四桥空寂寂,绿杨摧折旧官河。
昔因征远向金微,马出榆关一鸟飞。万里只携孤剑去,
十年空逐塞鸿归。手招都护新降虏,身著文皇旧赐衣。
只待烟尘报天子,满头霜雪为兵机。
槐陌蝉声柳市风,驿楼高倚夕阳东。往来千里路长在,
聚散十年人不同。但见时光流似箭,岂知天道曲如弓。
平生志业匡尧舜,又拟沧浪学钓翁。
避愁愁又至,愁至事难忘。夜坐心中火,朝为鬓上霜。
不经公子梦,偏入旅人肠。借问高轩客,何乡是醉乡。
清晓妆成寒食天,柳球斜袅间花钿,卷帘直出画堂前¤
指点牡丹初绽朵,日高犹自凭朱阑,含嚬不语恨春残。
欲上秋千四体慵,拟交人送又心忪,画堂帘幕月明风¤
此夜有情谁不极,隔墙梨雪又玲珑,玉容憔悴惹微红。
惆怅梦馀山月斜,孤灯照壁背红纱,小楼高阁谢娘家¤
暗想玉容何所似,一枝春雪冻梅花,满身香雾簇朝霞。
绿树藏莺莺正啼,柳丝斜拂白铜鞮,弄珠江上草萋萋¤
日暮饮归何处客,绣鞍骢马一声嘶,满身兰麝醉如泥。
夜夜相思更漏残,伤心明月凭阑干,想君思我锦衾寒¤
咫尺画堂深似海,忆来惟把旧书看,几时携手入长安。
苑墙东畔欲斜晖,傍苑穿花兔正肥。公子喜逢朝罢日,
将军夸换战时衣。鹘翻锦翅云中落,犬带金铃草上飞。
直待四郊高鸟尽,掉鞍齐向国门归。
恩重娇多情易伤,漏更长,解鸳鸯。朱唇未动,
先觉口脂香。缓揭绣衾抽皓腕,移凤枕,枕檀郎。
髻鬟狼藉黛眉长,出兰房,别檀郎。角声呜咽,
星斗渐微茫。露冷月残人未起,留不住,泪千行。
怅望前回梦里期,看花不语苦寻思。露桃宫里小腰枝,
眉眼细,鬓云垂,惟有多情宋玉知。
深夜归来长酩酊,扶入流苏犹未醒。醺醺酒气麝兰和,
惊睡觉,笑呵呵,长笑人生能几何。
蟾彩霜华夜不分,天外鸿声枕上闻。绣衾香冷懒重熏,
人寂寂,叶纷纷,才睡依前梦见君。
梦觉云屏依旧空,杜鹃声咽隔帘栊。玉郎薄幸去无踪,
一日日,恨重重,泪界莲腮两线红。
金似衣裳玉似身,眼如秋水鬓如云。霞裙月帔一群群,
来洞口,望烟分,刘阮不归春日曛。
去岁辞巢别近邻,今来空讶草堂新。
花开对语应相问,不是村中旧主人。
江南相送君山下,塞北相逢朔漠中。三楚故人皆是梦,
十年陈事只如风。莫言身世他时异,且喜琴尊数日同。
惆怅却愁明日别,马嘶山店雨濛濛。