正向溪头自采苏,青云忽得故人书。
殷勤问我归来否,双阙而今画不如。
如幻如泡世,多愁多病身。乱来知酒圣,贫去觉钱神。
异国清明节,空江寂寞春。声声林上鸟,唤我北归秦。
欲上隋堤举步迟,隔云烽燧叫非时。才闻破虏将休马,
又道征辽再出师。朝见西来为过客,暮看东去作浮尸。
绿杨千里无飞鸟,日落空投旧店基。
凤縠兮鸳绡,霞疏兮绮寮。玉庭兮春昼,金屋兮秋宵。
愁瞳兮月皎,笑颊兮花娇。罗轻兮浓麝,室暖兮香椒。
銮舆去兮萧屑,七丝断兮泬寥,主父卧兮漳水,
君王幸兮云轺。铅华窅窕兮秾姿,棠公肸蚃兮靡依。
翠华长逝兮莫追,晏相望门兮空悲。
月华吐艳明烛烛,青楼妇唱捣衣曲。白袷丝光织鱼目,
菱花绶带鸳鸯簇。临风缥缈叠秋雪,月下丁冬捣寒玉。
楼兰欲寄在何乡,凭人与系征鸿足。
本约同来谒帝阍,忽随川浪去东奔。九重圣主方虚席,
千里高堂尚倚门。世德只应荣伯仲,诗名终自付儿孙。
遥怜月落清淮上,寂寞何人吊旅魂。
展开阅读全文
却到山阳事事非,谷云谿鸟尚相依。阮咸贫去田园尽,
向秀归来父老稀。秋雨几家红稻熟,野塘何处锦鳞肥。
年年为献东堂策,长是芦花别钓矶。
一径寻村渡碧溪,稻花香泽水千畦。云中寺远磬难识,
竹里巢深鸟易迷。紫菊乱开连井合,红榴初绽拂檐低。
归来满把如渑酒,何用伤时叹凤兮。
天畔峨嵋簇簇青,楚云何处隔重扃。落花带雪埋芳草,
春雨和风湿画屏。对酒莫辞冲暮角,望乡谁解倚南亭。
惟君信我多惆怅,只愿陶陶不愿醒。
未归天路紫云深,暂驻东阳岁月侵。入洛声华当世重,
闵周章句满朝吟。开炉夜看黄芽鼎,卧瓮闲欹白玉簪。
读易草玄人不会,忧君心是致君心。
岁暮乡关远,天涯手重携。雪埋江树短,云压夜城低。
宝瑟湘灵怨,清砧杜魄啼。不须临皎镜,年长易凄凄。