劝君今夜须沈醉,尊前莫话明朝事。珍重主人心,酒深情亦深。
须愁春漏短,莫诉金杯满。遇酒且呵呵,人生能几何。
绿杨春雨,
金线飘千缕。
花拆香枝黄鹂语,
玉勒雕鞍何处。
碧窗望断燕鸿,
翠帘睡眼溟蒙。
宝瑟谁家弹罢,
含悲斜倚屏风。
琐窗春暮,
满地梨花雨。
君不归来情又去,
红泪散沾金缕。
梦魂飞断烟波,
伤心不奈春何。
空把金针独坐,
鸳鸯愁绣又窠。
金翠羽,
为我南飞传我意。
罨画桥边春水,
几年花下醉。
别后只知相愧,
泪珠难远寄。
罗幕绣帷鸳被,
旧欢如梦里。
云晴春鸟满江村,还似长安旧日闻。
红杏花前应笑我,我今憔悴亦羞君。
十亩松篁百亩田,归来方属大兵年。岩边石室低临水,
云外岚峰半入天。鸟势去投金谷树,钟声遥出上阳烟。
无人说得中兴事,独倚斜晖忆仲宣。
八月中秋月正圆,送君吟上木兰船。人言格调胜玄度,
我爱篇章敌浪仙。晚渡去时冲细雨,夜滩何处宿寒烟。
楚王宫去阳台近,莫倚风流滞少年。
黄藤山下驻归程,一夜号猿吊旅情。入耳便能生百恨,
断肠何必待三声。穿云宿处人难见,望月啼时兔正明。
好笑五陵年少客,壮心无事也沾缨。
一叶南浮去似飞,楚乡云水本无依。离心不忍闻春鸟,
病眼何堪送落晖。掺袂客从花下散,棹舟人向镜中归。
夫君别我应惆怅,十五年来识素衣。
相辞因避世,相见尚兵戈。乱后故人少,别来新话多。
但闻哀痛诏,未睹凯旋歌。欲结岩栖伴,何山好薜萝。