汉皇无事暂游汾,底事狐狸啸作群。夜指碧天占晋分,
晓磨孤剑望秦云。红旌不卷风长急,画角闲吹日又曛。
止竟有征须有战,洛阳何用久屯军。
南北三年一解携,海为深谷岸为蹊。已闻陈胜心降汉,
谁为田横国号齐。暴客至今犹战鹤,故人何处尚驱鸡。
归来能作烟波伴,我有鱼舟在五溪。
春桥南望水溶溶,一桁晴山倒碧峰。秦苑落花零露湿,
灞陵新酒拨醅浓。青龙夭矫盘双阙,丹凤褵褷隔九重。
万古行人离别地,不堪吟罢夕阳钟。
庭前芳草绿于袍,堂上诗人欲二毛。
多病不禁秋寂寞,雨松风竹莫骚骚。
细雨曲池滨,青袍草色新。咏诗行信马,载酒喜逢人。
性为无机率,家因守道贫。若无诗自遣,谁奈寂寥春。
展开阅读全文
积石乱巉巉,庭莎绿不芟。小桥低跨水,危槛半依岩。
花落鱼争唼,樱红鸟竞鵮.引泉疏地脉,扫絮积山嵌。
古柳红绡织,新篁紫绮缄。养猿秋啸月,放鹤夜栖杉。
枕簟谿云腻,池塘海雨咸。语窗鸡逞辨,舐鼎犬偏馋。
踏藓青黏屐,攀萝绿映衫。访僧舟北渡,贳酒日西衔。
迟客登高阁,题诗绕翠岩。家藏何所宝,清韵满琅函。
激石悬流雪满湾,九龙潜处野云闲。欲行甘雨四天下,
且隐澄潭一顷间。浪引浮槎依北岸,波分晚日见东山。
垂髯傥遇穆王驾,阆苑周流应未还。
十里旌旗十万兵,等闲游猎出军城。紫袍日照金鹅斗,
红旆风吹画虎狞。带箭彩禽云外落,避雕寒兔月中惊。
归来一路笙歌满,更有仙娥载酒迎。
莫悲建业荆榛满,昔日繁华是帝京。莫爱广陵台榭好,
也曾芜没作荒城。鱼龙爵马皆如梦,风月烟花岂有情。
行客不劳频怅望,古来朝市叹衰荣。
家家生计只琴书,一郡清风似鲁儒。山色东南连紫府,
水声西北属洪都。烟霞尽入新诗卷,郭邑闲开古画图。
正是江村春酒熟,更闻春鸟劝提壶。