一簇林亭返照间,门当官道不曾关。花深远岸黄莺闹,
雨急春塘白鹭闲。载酒客寻吴苑寺,倚楼僧看洞庭山。
怪来话得仙中事,新有人从物外还。
马嘶烟岸柳阴斜,东去关山路转赊。到处因循缘嗜酒,
一生惆怅为判花。危时只合身无著,白日那堪事有涯。
正是灞陵春酬绿,仲宣何事独辞家。
白羽金仆姑,腰悬双辘轳。前年葱岭北,独战云中胡。
匹马塞垣老,一身如鸟孤。归来辞第宅,却占平陵居。
满目墙匡春草深,伤时伤事更伤心。
车轮马迹今何在,十二玉楼无处寻。
秋烟漠漠雨濛濛,不卷征帆任晚风。百口寄安沧海上,
一身逃难绿林中。来时楚岸杨花白,去日隋堤蓼穗红。
却到故园翻似客,归心迢递秣陵东。
展开阅读全文
锦里,蚕市。
满街珠翠,千万红妆。
玉蝉金雀,
宝髻花簇鸣□,绣花裳。
日斜归去人难见,
青楼远,队队行云散。
不知今夜,
何处深锁兰房,隔仙乡。
展开阅读全文
帝里无成久滞淹,别家三度见新蟾。郄诜丹桂无人指,
阮籍青襟有泪沾。溪上却思云满屋,镜中惟怕雪生髯。
病如原宪谁能疗,蹇似刘桢岂用占。雾雨十年同隐遁,
风雷何日振沈潜。吁嗟每被更声引,歌咏还因酒思添。
客舍正甘愁寂寂,郡楼遥想醉恹恹。已闻铃阁悬新诏,
即向纶闱副具瞻。济物便同川上楫,慰心还似邑中黔。
观星始觉中郎贵,问俗方知太守廉。宅后绿波栖画鹢,
马前红袖簇丹襜.闲招好客斟香蚁,闷对琼花咏散盐。
积冻慢封寒溜细,暮云高拔远峰尖。讼堂无事冰生印,
水榭高吟月透帘。松下围棋期褚胤,笔头飞箭荐陶谦。
未知匣剑何时跃,但恐铅刀不再铦。虽有远心长拥篲,
耻将新剑学编苫。才惊素节移铜律,又见玄冥变玉签。
百口似萍依广岸,一身如燕恋高檐。如今正困风波力,
更向人中问宋纤。
一身唯一室,高静若僧家。扫地留疏影,穿池浸落霞。
绿萝临水合,白道向村斜。卖药归来醉,吟诗倚钓查。
本无踪迹恋柴扃,世乱须教识道情。颠倒梦魂愁里得,
撅奇诗句望中生。花缘艳绝栽难好,山为看多咏不成。
闻道汉军新破虏,使来仍说近离京。