又解征帆落照中,暮程还过秣陵东。
二年辛苦烟波里,赢得风姿似钓翁。
嵇阮相将棹酒船,晚风侵浪水侵舷。轻如控鲤初离岸,
远似乘槎欲上天。雨外鸟归吴苑树,镜中人入洞庭烟。
凭君不用回舟疾,今夜西江月正圆。
却将憔悴入都门,自喜青霄足故人。万里有家留百越,
十年无路到三秦。摧残不是当时貌,流落空馀旧日贫。
多谢青云好知己,莫教归去重沾巾。
魂归寥廓魄归烟,只住人间十八年。
昨日施僧裙带上,断肠犹系琵琶弦。
秋烟漠漠雨濛濛,不卷征帆任晚风。百口寄安沧海上,
一身逃难绿林中。来时楚岸杨花白,去日隋堤蓼穗红。
却到故园翻似客,归心迢递秣陵东。
展开阅读全文
锦里,蚕市。
满街珠翠,千万红妆。
玉蝉金雀,
宝髻花簇鸣□,绣花裳。
日斜归去人难见,
青楼远,队队行云散。
不知今夜,
何处深锁兰房,隔仙乡。
展开阅读全文
帝里无成久滞淹,别家三度见新蟾。郄诜丹桂无人指,
阮籍青襟有泪沾。溪上却思云满屋,镜中惟怕雪生髯。
病如原宪谁能疗,蹇似刘桢岂用占。雾雨十年同隐遁,
风雷何日振沈潜。吁嗟每被更声引,歌咏还因酒思添。
客舍正甘愁寂寂,郡楼遥想醉恹恹。已闻铃阁悬新诏,
即向纶闱副具瞻。济物便同川上楫,慰心还似邑中黔。
观星始觉中郎贵,问俗方知太守廉。宅后绿波栖画鹢,
马前红袖簇丹襜.闲招好客斟香蚁,闷对琼花咏散盐。
积冻慢封寒溜细,暮云高拔远峰尖。讼堂无事冰生印,
水榭高吟月透帘。松下围棋期褚胤,笔头飞箭荐陶谦。
未知匣剑何时跃,但恐铅刀不再铦。虽有远心长拥篲,
耻将新剑学编苫。才惊素节移铜律,又见玄冥变玉签。
百口似萍依广岸,一身如燕恋高檐。如今正困风波力,
更向人中问宋纤。
一身唯一室,高静若僧家。扫地留疏影,穿池浸落霞。
绿萝临水合,白道向村斜。卖药归来醉,吟诗倚钓查。
本无踪迹恋柴扃,世乱须教识道情。颠倒梦魂愁里得,
撅奇诗句望中生。花缘艳绝栽难好,山为看多咏不成。
闻道汉军新破虏,使来仍说近离京。
有客微吟独凭楼,碧云红树不胜愁。盘雕迥印天心没,
远水斜牵日脚流。千里战尘连上苑,九江归路隔东周。
故人此地扬帆去,何处相思雪满头。