凤縠兮鸳绡,霞疏兮绮寮。玉庭兮春昼,金屋兮秋宵。
愁瞳兮月皎,笑颊兮花娇。罗轻兮浓麝,室暖兮香椒。
銮舆去兮萧屑,七丝断兮泬寥,主父卧兮漳水,
君王幸兮云轺。铅华窅窕兮秾姿,棠公肸蚃兮靡依。
翠华长逝兮莫追,晏相望门兮空悲。
本约同来谒帝阍,忽随川浪去东奔。九重圣主方虚席,
千里高堂尚倚门。世德只应荣伯仲,诗名终自付儿孙。
遥怜月落清淮上,寂寞何人吊旅魂。
展开阅读全文
却到山阳事事非,谷云谿鸟尚相依。阮咸贫去田园尽,
向秀归来父老稀。秋雨几家红稻熟,野塘何处锦鳞肥。
年年为献东堂策,长是芦花别钓矶。
一径寻村渡碧溪,稻花香泽水千畦。云中寺远磬难识,
竹里巢深鸟易迷。紫菊乱开连井合,红榴初绽拂檐低。
归来满把如渑酒,何用伤时叹凤兮。
天畔峨嵋簇簇青,楚云何处隔重扃。落花带雪埋芳草,
春雨和风湿画屏。对酒莫辞冲暮角,望乡谁解倚南亭。
惟君信我多惆怅,只愿陶陶不愿醒。
未归天路紫云深,暂驻东阳岁月侵。入洛声华当世重,
闵周章句满朝吟。开炉夜看黄芽鼎,卧瓮闲欹白玉簪。
读易草玄人不会,忧君心是致君心。
半掩朱门白日长,晚风轻堕落梅妆。不知芳草情何限,
只怪游人思易伤。才见早春莺出谷,已惊新夏燕巢梁。
相逢只赖如渑酒,一曲狂歌入醉乡。
独醉任腾腾,琴棋亦自能。卷帘山对客,开户犬迎僧。
看蚁移苔穴,闻蛙落石层。夜窗风雨急,松外一庵灯。
相逢俱此地,此地是何乡。侧目不成语,抚心空自伤。
剑高无鸟度,树暗有兵藏。底事征西将,年年戍洛阳。
咸通时代物情奢,欢杀金张许史家。破产竞留天上乐,
铸山争买洞中花。诸郎宴罢银灯合,仙子游回璧月斜。
人意似知今日事,急催弦管送年华。
王母阶前种几株,水精帘外看如无。
只应汉武金盘上,泻得珊珊白露珠。