曈昽赫日东方来,禁城烟煖蒸青苔。金楼美人花屏开,晨妆未罢车声催。
幽兰报暖紫芽折,夭花愁艳蝶飞回。五陵年少惜花落,酒浓歌极翻如哀。
四时轮环终又始,百年不见南山摧。游人陌上骑生尘,颜子门前吹死灰。
城边人倚夕阳楼,城上云凝万古愁。山色不知秦苑废,
水声空傍汉宫流。李斯不向仓中悟,徐福应无物外游。
莫怪楚吟偏断骨,野烟踪迹似东周。
故人相别尽朝天,苦竹江头独闭关。落日乱蝉萧帝寺,
碧云归鸟谢家山。青州从事来偏熟,泉布先生老渐悭。
不是对花长酩酊,永嘉时代不如闲。
别筵人散酒初醒,江步黄昏雨雪零。
满坐绮罗皆不见,觉来红树背银屏。
太行山上云深处,谁向云中筑女墙。短绠讵能垂玉甃,
缭垣何用学金汤。劚开岚翠为高垒,截断云霞作巨防。
守吏不教飞鸟过,赤眉何路到吾乡。
携手重携手,夹江金线柳。江上柳能长,行人恋尊酒。
尊酒意何深,为郎歌玉簪。玉簪声断续,钿轴鸣双毂。
双毂去何方,隔江春树绿。树绿酒旗高,泪痕沾绣袍。
袍缝紫鹅湿,重持金错刀。错刀何灿烂,使我肠千断。
肠断欲何言,帘动真珠繁。真珠缀秋露,秋露沾金盘。
金盘湛琼液,仙子无归迹。无迹又无言,海烟空寂寂。
寂寂古城道,马嘶芳岸草。岸草接长堤,长堤人解携。
解携忽已久,缅邈空回首。回首隔天河,恨唱莲塘歌。
莲塘在何许,日暮西山雨。
满空寒雨漫霏霏,去路云深锁翠微。牧竖远当烟草立,
饥禽闲傍渚田飞。谁家树压红榴折,几处篱悬白菌肥。
对此不堪乡外思,荷蓑遥羡钓人归。
满目墙匡春草深,伤时伤事更伤心。
车轮马迹今何在,十二玉楼无处寻。
梦觉笙歌散,空堂寂寞秋。更闻城角弄,烟雨不胜愁。
白羽金仆姑,腰悬双辘轳。前年葱岭北,独战云中胡。
匹马塞垣老,一身如鸟孤。归来辞第宅,却占平陵居。