眼前无奈蜀葵何,浅紫深红数百窠。
能共牡丹争几许,得人嫌处只缘多。
秦王宫阙霭春烟,珠树琼枝近碧天。御气馨香苏合启,
帘光浮动水精悬。霏微罗縠随芳袖,宛转鲛鮹逐宝筵。
从此咸阳一回首,暮云愁色已千年。
琉璃地上开红艳,碧落天头散晓霞。
应是向西无地种,不然争肯重莲花。