竹夫人有专房想,曲秀才难折柬招。一卷桐阴风不动,避灯坐过月平桥。
我屋梅花为客栽,吟梅君独未能来。山中欠了连床约,却对西湖笑口开。
诗来执热濯寒淙,剪剪西风破玉蓉。二十年间四方恨,不教东野化为龙。
诗人爱梅说道理,弄影团香未觉难。枝上乾坤参得透,不妨来此倚阑干。
岁晚才花花已迟,于春何意独先知。由来迟底应偏耐,不看南枝看北枝。
学不前人生谩前,老来嫌怕占人先。只便岁晚屠苏酒,后饮翻成最少年。
别久重来有此亭,鸣球敲筑碎风棂。却怜客鬓垂垂白,不奈霜枝冉冉青。
风标王谢佳子弟,气岸夷齐旧典刑。骑马纷纷尘及腹,几人爱此竹间亭。
压檐秋影玉参差,小小游亭面面诗。扁著净香堪一笑,渠香元不要人知。
篝灯细读芳洲卷,清似江南雪外枝。吟到蛾灯最奇崛,猩毛笔后有君诗。