水帘亭畔倚阑干,倦客重来拾坠欢。南海月明千里共,东山云卧一春寒。
神仙从古多为令,名士何曾竟负官!应有新诗写新政,可能遥寄练江看。
潦倒高阳旧酒徒,莫颁新政下皇都。衣披一品寻常事,待写星槎第二图。
我访朱灵芝,亦访华子期。天扃与地钥,典守麾龙螭。
稚川作四庵,芝房息我疲。诸仙各坛洞,一一贡我奇。
历叩女仙居,白石开岩扉。仙已不我绁,佛岂能我羁。
遂登华首台,花雨何霏霏?五百阿罗汉,云际咸低眉。
草没阿育塔,苔荒阿耨池。遂饮卓锡泉,笑尔头陀师。
乾坤正倾侧,释道皆中衰。我虽不讲学,亦拜四贤祠。
救世仗吾儒,儒言亦卑卑。妖氛海上来,天戈无能麾。
神州若不保,何况山一隅?此山可避世,斯言恐吾欺。
且作十日留,赋我罗浮诗。
红云四照酒光浓,开宴蓬莱顶上峰。手拨劫尘看世界,茫茫人海战群龙。
万里边声倚枕听,盗羊何止有丁零!将军妄托天公号,术士虚谈地母经。
剩有封章说初月,可无杯酒劝长星。空山汉腊依然守,目断中原一发青。
下方僧院众山巅,百折林梢路更前。绝顶别开新世界,濛濛花雨散诸天。
玉龙残甲满天飞,万里寒光照铁衣。黄竹歌中行八骏,瑶池空送穆王归。
但有郁林石,难为越使装。道从三古变,身任百川障。
小住芙蓉国,新题薜荔墙。宣尼浮海叹,同此恨栖遑。
灵旗半夜偃胡风,百丈埔前战血红。异代双忠更张许,男儿千古逊英雄。
麻沙故乘讹遗迹,禾黍秋原失寝宫。重表幽芳关庙貌,浮山南望夕阳中。
年年乡梦阻归鞍,恨不随风化羽翰。捲土重来心未已,移山自信事非难。
雨馀玳瑁潮初落,月下珊瑚岛渐宽。地老天荒留此誓,义旗东指战云寒。