芙蓉亦花妖,转海毒我民。嗟尔道士居,告诫何谆谆!
流毒且百年,禁令今始伸。至今论外祸,此特为之因。
昏莽持外交,实出亲贵臣。入山见署额,咄哉彼何人?
署盟亦此笔,遗祸今未泯。一言足丧邦,坐使利益均。
留名亦山辱,幸尔犹全身。遥遥两仙馆,云泉与长春。
风雨秋一叶,海外成青燐。尔徒媚道心,所志惟金银。
奈何不斩虏?飞剑乞洞宾。
泪洒千秋绝妙辞,风流何处有吾师。一编断烂前朝报,百感凄凉乐府诗。
梦里藏舟移夜壑,醉中呼剑斫雌霓。秋江冷共鱼龙卧,不尽平居故国思。
城东锁钥俨天然,雁齿虹腰递接连。一水官如分界守,四朝人不及桥坚。
长消难准仙无碣,开闭当关吏有权。何处骑牛寻醉汉,凤凰山上日云烟。
色舞眉飞夜论文,天涯意气最怜君。相期海上归来日,王寿山头话白云。
黄河决山左,饥民遍淮徐。耕牛已宰尽,皮角不复馀。
使者尔北来,治河策何如?治河无上策,荒政无完书。
颇闻泽中人,时劫行客车。潢池竟弄兵,扰扰烦剿除。
安得龚渤海,解剑畀安居。诵君买犊诗,令我生欷歔。
秉鞭尔何人,得毋牧道疏?缅怀古民牧,神往两汉初。
绿栏新买小乌犍,待种麻姑卖酒田。牛背夕阳吹笛去,桃花红落晚霞天。
万国无安土,东楼纵目初。独怜沧海客,不得广州书。
忌讳文章少,穷愁问讯疏。五噫歌自苦,旅抱近何如!
旧恨新愁满海天,封侯休说面如田。凤饥何计翔千仞,龙蛰真忧到九泉。
白马潮来悲往事,红羊劫换感流年。西山薇蕨无人问,且话莲花六叶禅。
岸花送客绿篷忙,天上初回粉署郎。南海约寻光孝寺,西山归访读书堂。
江湖游草添行卷,风雪寒梅问故乡。佳话闺中应说遍,良人执戟在明光。
三年不负题诗约,十日曾为置酒留。如此溪山归未得,眼前沧海正横流。