鹧鸪啼后子规啼,更送新声渡海西。愿祝禽言成准卜,与圆佳梦到春闺。
闻卜新居倚碧湍,中庭地比旧居宽。百车傢具藏书富,五月江流抱阁寒。
大字署门防误叩,浊醪祀灶祝粗安。草堂诗就还呼饮,已拟来过看药栏。
噫嚱乎嗟哉!礼部尚书兼端明殿翰林侍读两学士,已降宁远军节度之副使,更令惠州与安置。
两徙合江楼,两迁嘉祐寺。白鹤新居始经始,上梁文已成,凿井事兼纪。
堂名德有邻,邻者岂惟翟夫子?林行婆家酒何旨!
钓鱼有矶瞰江水。斋名思无邪,诗案可勿起。亦有西湖可行乐,堤之桥之尤可喜。
已拟携家老于此,一住四年春睡美,奈何复遣落儋耳!
人言东坡仙果仙,人言东坡死不死。东坡海外竟归矣,只因曾饱惠州饭,白鹤千年震遗址。
峨峨祠宇峰头峙,朝云有旁龛,过子亦从祀。更祀稚川与元亮,先生可谓有邻已。
墨沼朱池尚宛然,我来访古秋城边。文章光燄磨蝎避,耿耿奎宿方行天。
楚楚风神剧可怜,乞诗亲捧彩云笺。春风杨柳人将别,更唱黄河远上篇。
山城落叶客衣单,海气阴阴夕照残。愁向尊君台上望,九秋风雨北来寒。
未必荀扬便大醇,悔将文字误青春。相逢破碎支离局,如此崟崎历落人。
沧海潮流沈大陆,中天星象动钩陈。黄龙旗飐东风急,待看雄军起国民。
雨师昼夜驱龙行,一雨三月无停声。乌沉兔没不敢出,仰视天日长冥冥。
冬寒凛烈春未已,浸淫木气浑归水。稚阳欲茁老阴遏,乃张母权侵厥子。
寒风吹天不肯高,阴云四压天周遭。娲皇补处今毕漏,石炼五色难坚牢。
尽倾海水向天半,惊波怒涛满空散。竟无一片乾净土,著足大地成泥烂。
雄雷噤齘鸣雌雷,百虫朒缩户不开。花藏柳匿避雨气,虽有羯鼓安能催?
物过为淫极必反,下士谈天叹天远。恐将降魃来止雨,倒行逆施两俱损。
不然不日复不月,地晦天昏寒水发。几疑世将入混沌,待起盘古冢中骨。
欲书绿章上青帝,请收政权屏阴翳。膏雨和风各听令,万方重纪岁华丽。
惊风倒吹瘦蛟舞,海底鲛人泣珠雨。客楼一夕千秋语,憧憧灯影须眉古。
天涯等是沦落人,笔花黯淡愁不春。不堪更诉虫沙劫,九州举目皆鲲身。
长剑倚天悲未遇,流布人间剩诗句。乾颠坤摇卧不稳,睡龙夜瞰风云气。
驾山谁策六鳌来,底事春云郁不开!天为至尊忧社稷,不教华月照瀛台。
西风入幽篁,寒声何策策?空山寂无人,落日秋痕碧。