白公堤畔烟湖空,四月未尽荷花红。两湖荡桨无一朵,小筑已见千花丛。
昨日梅雨天多风,风翻雨打花龙钟。今朝日出方照曜,半晴半阴态愈工。
君不见雷峰倚天似醉翁,雾树欲睡纷朦胧。此花嫣然向我笑,怯怯新妆出镜中。
新妆美人正可喜,笑而不来情何已。且拚一斗酬醉翁,此翁情澹如烟水。
千岩万壑不曾看,一水悠悠欲渡难。与子相期仍未定,不如且尽眼前欢。
虽无千树小山丛,爱著繁花水榭东。十日花时连日雨,眼看狼藉欲随风。
桐庐山下吕公亭,古井犹传仙酒名。若得逡巡沽一盏,不愁帆底冻云生。
顷与谭子别,辄作数日恶。归来不数日,别酒为君酌。
老怀长寡欢,岁晚厌离索。况君胸怀人,相对抉皮膜。
离言不敢深,恐为众所愕。方今推楚材,纷纷富述作。
吾尤爱谭子,真意存澹漠。此贤君所私,冥契应有托。
清霜满归樯,寒月照旅泊。君其往及之,江边问青雀。
吾闻泰山五大夫之松,干云碍日摩苍穹。廿年奔走燕齐道,无由扣岳攀虬龙。
考之所闻及传记,此松不复仍秦封。松寿千年亦常耳,况此神物间气钟。
帝王褒崇万灵护,不天斤斧谁能穷。树犹如此人则那,长生久视安可逢。
吁嗟乎,潘子与汝同庚吾先汝,相看同是知非翁。
弱冠论文今老矣,当年意气凌云霄,不贵不去真可耻。
四十九年成一往,百年彊半能馀几。儗将末后见先师,莫漫随流称荡子。
君不见此五松图,意长楮短可奈何。干云碍日空想像,横柯接叶聊婆娑。
吾侪屈折亦如此,岁寒自保应无他。
客舍东城隅,西山眺望閒。朝见积雪斑,暮见落日殷。
平生爱山心,对之了不关。今朝谷城下,春水始一湾。
麦畦绿照眼,上有青螺鬟。忽如逢故人,一笑开襟颜。
山水只如此,值我归兴閒。归亦有何好,试问此青山。
相期百遍总能过,一日愆期可奈何。妾自寻郎郎不见,段家桥外画船多。
连夜不成寐,雨馀喜得月。中宵起推窗,圆魄凑林缺。
洒然濯烦抱,凉意下天末。风泉淆远听,飞蛩一何聒。
是身本无常,动念即成结。遂令颠倒见,坐卧分胜劣。
堂堂塔中人,安閒是何诀。
去年别子时,期以秋中至。非我故愆期,人事苦牵系。
故人书频来,责我意良是。非独负故人,兼亦负红树。
风寒腊尽时,忽传故人意。访我南郭门,竟以不见去。
闻之心怦怦,三夜不能寐。已复连梦子,执手且长跽。
彼此更相诉,继之以泣涕。子嗔我不来,我怨子不遇。
怪子何飘忽,念子恐劳勚。今朝果见子,恍惚梦中事。
情多不能说,示我夜游记。烟林与月嶂,点缀有微致。
野航容两人,小盏悭一醉。天寒湖水阔,想见子兴寄。
子应增远怀,我亦发画思。平生山水心,所恨不同地。
赖此笔墨间,拂拂出生气。我真说食饱,子无独享愧。
明朝复别子,当以何日会。题诗纪岁月,二月壬子岁。