前年守淮西,官府颇雄壮。园池通远近,亭榭分背向。
炎方得春早,二月花已放。白红与青紫,夺目纷万状。
得非造物者,为出无尽藏。朱樱结佳实,炫耀极一望。
钱王锦绣树,金谷红步障。予时藉清阴,坐待佳月上。
老妻劝我饮,稚子俨成行。长腰芦花白,宾厨荐新酿。
肴核既狼藉,鲙炙庖夫饷。乌乌长短句,付与雪儿唱。
眼花乱朱碧,世事齐得丧。儿童虽见诮,官守幸不旷。
年来客辽海,黄尘没飞鞅。芳时因奔走,安得有佳况。
一从出山谷,风色如挟纩。春归樱始华,生意未敷畅。
冬藏苦冰雪,所幸今无恙。我将话南州,人或疑诞妄。
绕枝三叹息,回首一悽怆。退坐想繁华,萧然觉神王。
悬瓠城高百尺楼。荒烟村落,疏雨汀洲。天涯南去更无州。
坐看儿童,蛮语吴讴。
过尽宾鸿过尽秋。归期杳杳,归计悠悠。栏干凭遍不胜愁。
汝水多情,却解东流。
绰约玉为肌。宫额娇黄浅更宜。京洛风尘无远韵,心期。
只有多情驿使知。
翠羽剪春衣。林下风神固亦奇。辛苦半生谁挂齿,颦眉。
似怨东君著子迟。
千顷玻璃锦绣堆。弄妆人对影徘徊。香薰木麝芳姿瘦,酒晕朝霞笑脸开。
娇倚扇,醉翻杯。莫随云雨下阳台。平生老子风流惯,消得冰魂入梦来。
锦标彩鹢追行乐,管领镇阳春。而今重到,莺花应笑,老眼黄尘。
凭君问舍彫丘侧,准拟乞閒身。北潭涨雨,西楼横月,藜杖纶巾。
禊饮连宵,帘捲晓风香鸭喷,儿孙罗拜捧金荷。沸笙歌。
赤霜袍软髻嵯峨。名在仙班应不老,人间岁月尽飞梭。
奈君何。
髻罗双绾。滟滟脩眸秋水剪。笑靥颦眉。无限閒愁总未知。
虚檐月转。一曲未终肠已断。百斛明珠。买得樽前一醉无。
马蹄如水朝天去,冷落朝云。心事休论。蘸甲从他酒百分。
不须更听阳关彻,销尽冰魂。惆怅离樽。衣上馀香臂上痕。
西风吹破扬州梦,歇雨收云。密约深论。罗带香囊取次分。
冷烟衰草长亭路,销黯离魂。羞对芳樽。刚道啼痕是酒痕。
镇犀不动红炉窄。宿酲恼损金钗客。瑞鸭叆彫盘。白毫起鼻端。
韩郎双鬓老。个里知音少。留取麝煤残。临鸾学远山。