昔之日,此井竭。今之日,此井渫。水由地中,功上出叶。
往来汲汲寒泉洌,六月焚如道无渴。君不见朝宗江汉在此州,水哉能止还能流,召棠蔽芾今歌周。
书堂新建古城阴,巨榜高题属意深。吾道北南还一脉,斯人今古本同心。
妙从活水生时得,乐向光风起处寻。教思无穷归有道,朱弦休叹少知音。
无才有积病,我负二宜休。五十为亲养,恳乞江东游。
入爱萱草荣,出欣泉水流。野服听沧浪,近有忘机鸥。
前时堂中人,今为山下丘。一拜扶两仆,敢望夔龙俦。
岂不念上德,万一涓埃酬。长揖谒廷陛,此事今有不。
近步亦藜杖,遥情抱幽忧。柴桑有遗矩,吾当此中求。
他年曾泛日边槎,回首青山几梦家。林窄尚容千挺竹,圃荒犹剩一株茶。
漫劳药饵扶吾病,岂有文章为国华。诗句未成归棹促,故人书到海南涯。
别君风雨便随舟,刚得山亭半日留。乱草没泥还宿鹭,密云笼树更鸣鸠。
山中一馆邻僧寺,沙际诸生杂吏邮。惭愧旧游无可道,湖船连夜发饶州。
人讥不能休,我患不能仕。仕岂簿领间,所执谅有以。
古人复何人,渠耻予亦耻。老恨幼学疏,病怪虚名起。
圣明无遐遗,只尺千万里。傥念将母艰,綵衣又兹始。
死后谁知尚有书,符台缄至益沾裾。曾知此意吾多负,敢谓今人我不如。
春服从游诸子在,夜堂歌咏几年馀。篝灯再检平生藁,秋雨江南叹索居。
师子逾江漫作奇,此山真有物司之。悬藤不与云俱化,浮石应随鸟共驰。
郡将游来曾易榜,民曹别去肯留诗。山僧莫讶登临晚,日落高天为我迟。
谁将第一扁西神,竹径新开及晚春。劫火不烧无屋地,海鸥如避有机人。
池边水脉通时活,阁上松声听后真。闻道观音经卷在,欲从老衲话来因。
数里衢东郭,望望清献祠。愿言舣君棹,载诵东坡碑。
赵子不可作,江水清涟漪。焚香伫清夜,矢心亦陈词。
琴亡古调存,鹤去归何时。吊古有馀感,吾心自吾师。