丙寅之岁孟春月,小园宴集忘形迹。我公江上老文豪,后至为余增色泽。
昔者此地多隐沦,竹林先有高人宅。后来宅废邱墓存,至今巷以刘伶额。
数千百载成漫园,乔梓才大皆宗伯。更百十载适园辟,太邱门第传清白。
祖孙父子工丹青,不徒文字搜绿赤。昔贤遗泽流孔长,子弟翩翩皆奋翮。
今兹座有周濂溪,宾中之宾礼前席。其馀社友多瑰才,荟萃胥藉东山力。
僻地能留名士踪,题名他日摩崖刻。当筵独让子建豪,放浪形骸不拘格。
高谈雄辩口如河,兴酣狂笑惊臧获。我公落落君子儒,意致平淡真骚客。
别后颁来纪念词,宝之奚啻连城百。理足气盛天籁鸣,回环雒诵爱不释。
忘形交久并忘年,欢洽平生视此夕。宾朋投赠夙珍藏,积之既久将盈尺。
鸿文惠我公尤多,将来寿世余之责。赖公提倡斯社成,不才甘作群贤役。
所议问何事,覼缕为直陈。一言以蔽之,气谊图常亲。
家酿饫上客,园蔬乐嘉宾。但剪南亩韭,无取西湖莼。
荷露贮碧筒,秫酒漉葛巾。色以素为贵,味以淡始醇。
古有真率会,义亦取率真。愿我座上客,长作联欢人。
客意颇赞成,余怀益欣然。乃取鼠须笔,乃伸鱼网笺。
两席十四人,一一询华年。弧辰亦分纪,琐屑开长篇。
诗人有生日,记述累百千。唐宋迄明清,搜采多名贤。
累累古作者,先后相辉联。夐哉彼何人,名胡金石镌。
天生德于予,畴无希古心。叔季亦唐虞,城市犹山林。
无酒即学佛,无弦亦抚琴。非夷亦非惠,无古亦无今。
何必入林密,何必入山深。因时展怀抱,触处开胸襟。
或作辋川画,或为梁父吟。沧洲一片土,旷代谁知音。
河间旧门第,嘉荫笏山荣。品格推三杰,才华擅两京。
联辉五星聚,竞爽二难并。苍石诗成帙,佳哉得气清。
佳节交重九,疏篱日几回。江山绚秋色,风雨愿追陪。
空有爱花癖,曾无辨种才。屐痕遍三径,朝夕印莓苔。
报纸传鸿著,才名两耳盈。柔思侪道蕴,壮绩慕缇萦。
庾岭梅姿艳,横塘柳眼明。暗香浮动处,花气入帘清。
南郭一隅地,济济聚德星。山环与水抱,钟毓实秀灵。
庭除生紫芝,丘园长丹蓂。回首数年前,瑞应呈閒庭。
事事足欢喜,朝朝斟醁醽。迩更得佳信,曹顾生宁馨。
江上诗盈尺,觞咏曾未停。捧斝祝诸公,遐寿逾千龄。
自古八百岁,夐绝推老彭。吾社果何修,而适与同庚。
天寿固平格,乃若玉汝成。萍蓬既相合,俨似同根生。
昔既设盟誓,今益融性情。联交贵真挚,久要非市名。
遭际难强同,福寿莫与京。江山郁奇气,百世疑结晶。
河间两章君,社友既为寿。翌日复称觞,答礼未肯后。
余怀若有思,忽觉双眉皱。检取昨开单,年岁细支配。
数目整八百,遐龄讶天授。佳话出林泉,奇事惊宇宙。
吾侪十四人,岂真得天厚。兹事供品题,奚止诗千首。