峡云烘日欲成霞,瀼水成纹浅见沙。
又向蛮方作寒食,强持扈酒对梨花。
物如巢燕年年客,心羡游僧处处家。
赖有春风能领略,一生相伴遍天涯。
浪迹天台一梦中,距今四十五秋风。
胜游回首似昨日,衰病侵人成老翁。
圣寺参差石桥外,仙蓬缥缈玉霄东。
因君又动青鞋兴,目断千峰翠倚空。
夜雨灯前感概深,为邦一士重千金。风云未展康时略,天地能知许国心。
剑忽拄颐都将相,帽曾压耳隐山林。英雄自古常如此,君看隆中梁甫吟。
小市禁烟馀,东郊展墓初。桐阴覆碧井,泉脉入清渠。
贫悴停游舫,龙钟废荷锄。西窗斜日在,且复勘残书。
夜雨灯前感慨深,为邦一士重千金。
风云未展康时略,天地能知许国心。
剑忽拄颐都将相,帽曾压耳隐山林。
英雄自古常如此,君看隆中梁甫吟!
新作地炉成,蓬窗亦自明。
油香荞饵脆,人静布机鸣。
县吏催科简,豪家督债轻。
小康何敢望,生计且支撑。
大布缝袍稳,乾薪起火红。
薄才施畎亩,朴学教儿童。
羊要高为栈,鸡当细织笼。
农家自堪乐,不是傲王公。
租犊耕荞地,呼船取荻薪。
苍头供井臼,赤脚解缝纫。
僧乞铭师塔,巫邀赛土神。
心常厌多事,谢病又经旬。
南亩勤菑获,西成谨盖藏。
种荞乘霁日,斫荻待微霜。
溪碓新舂白,山厨野蔌香。
何须北窗卧,始得傲羲皇。
世事如海沙,巧历不能数。
身居忧患中,殆若堕阱虎;又如住败屋,岌岌日撑拄,中夜风雨至,摧压固其所。
孰能知其然?徙义以为主。
要于一念间,不敢欺仰俯。
兢兢日三省,宁可自莽卤?君看昔先师,乃媿不若禹。