霜华争妒雁来红,时白时黄变幻中。太液遗芳今有主,莫因人去怅庭空。
妾意怜芳树,君恩疏桂宫。梦回清瑟断,燕去画梁空。
慢脸羞铅翠,颦蛾减黛红。琐闱花半落,尽日闭春风。
北斗低垂挂戍楼,黄河不逐月西流。
一声长笛冲沙起,散作边人万里愁。
醉酒高楼此别君,袖中萱草惜斜曛。
月明水上如相忆,寄取潇湘数片云。
玉舆行幸绝,朱陛暗青苔。
不分恩成故,犹持宠自猜。
薄寒生碧雾,流叶下丹台。
唾井终捐弃,清尘岂重回。
明月炤沧海,清辉盈此时。
似规流素魄,持粉俪新姿。
波泻沦河影,榆寒露鹊枝。
与君同万里,无那独含思。
梅雨连朝水满堤,思归无计滞屯溪。遥瞻江皖森戈戟,苦念家山震鼓鼙。
锦字千行人不返,画梁一炬燕何栖?怆怀最是兵氛后,日暮纷纷杜宇啼。
泊雷阳雨霁,又箫鼓,送归船。正火耀渔灯,星明织女,野色笼烟。
湖边画桡乱点,怅波心月影忒孤圆。击楫凌波晚渡,伤心桃叶歌残。
相逢萍水意绵绵,斗酒藉联欢。看对峙梁山,千年牛渚,难障狂澜。
墨云更垂渤海,任长鲸吹沫自盘旋。一夕朱楼梦醒,倚栏犹怯征帆。
床笫缠绵唤奈何,怅无妙手起沉疴。一春花事悲红雨,午夜词心付绿波。
别梦已随游子去,新愁应比美人多。漫言临老风情减,犹对东风想玉珂。
粉泪涔涔堕玉腮,个侬情绪乱萦怀。徘徊燕子窥珠箔,零落桃花点绿苔。
往事依稀成梦幻,春心深浅费疑猜。斜阳独倚朱楼望,几见归帆天际来。