离亭杨柳不堪攀,送别城南夕照间。未识行旌何此指,愁予把酒唱阳关。
故人已作赤符帝,公坐钓台羊裘敝。三公不见此渔舟,华衮讵足当埤堄。
星辰一夜犯帝座,九重旧交深相契。谁与天子共榻眠,惊天动魄事非细。
人言桐江钓虚名,名岂寻常称遁世。天子不臣成高尚,此事由来关遭际。
又言公非佐命才,许由岂屑谈经济。郎官将相列云台,功名再世不堪夸,气节千秋永不替。
君不见七里滩,至今清澈底,清风不愧梅家婿。
妇德自生成,讵假蒙渠旌。蒙渠今无土,慈善独有城。
孤城落日荒烟屯,坏堞颓垣不复存。空山杜宇啼残血,西风寡鹤唳秋原。
此城自昔涸无水,物换星移屡迁徙。谁知德慧有真源,旧城新城同不死。
狡哉蒙渠善悔后,明识妃名传不朽。德源肇锡虽自仇,德源之称盈人口。
我闻李毅有女名云秀,父死保城殄夷寇。至今人称天女城,德源无乃辉先后。
成败讵足论英雄,忘仇负义真遗臭。更有阿南夫死身自焚,名先宁北青史闻。
星回六月燃松炬,南与北与说纷纷。不列寒食禁烟火,义取光焰烛滇云。
我来邓赕考前志,父老犹能谈遗事。四诏同冤松明楼,铁钏约臂何其智。
舁归窀穸妃之仁,守城誓死勇且义。四德既具四维张,焉用城头树灵帜。
夫人城今安在哉?德源名桥为妃识。德源桥下沵苴江,千载源流永不匮。
蒹葭白露不成霜,漏尽南天似夜郎。昨夜窗前疑见月,平阶一碧涨方塘。
秋深鶗鴂不曾啼,委地黄花半作泥。商略重阳携酒去,还应买棹出城西。
山回路转石桥东,过客停骖柳一丛。十里邮亭乌哑哑,三家长傍夕阳红。
野棠开遍飘香雾,村女携筐采芳素。飞絮近人糁客衣,低徊尚忆垂杨句。
白石粼粼屋数间,板桥流水自潺潺。当年旅舍今萧索,满地牛羊夕照边。
南渡烟花百战馀,炀王曾此驻征车。□兵孰与荒游乐,也要芜城作帝居。
衰年病与死为邻,昨夜惊心为伯伦。少壮几何零落半,终知造物忌闲人。