君本烟霞侣,不谙世俗情。俨然与物接,一语使人惊。
白日见揶揄,而我意不平。王尼车中叹,伯伦日韬精。
自非饮醇酒,启口慢纷争。养拙恬胜智,甘贫枯亦荣。
君看垂钓者,如我愿逃名。
麦陇青青麦穗长,拾翠人来哢麦管。揉青咂绿瞋函胡,吭底风回麦谷暖。
初疑卷叶声,又似孤生簳。非匏非葭,苠笏无窾。鸡鸣停午鹤唳秋,筚篥逫律声嫌缓。
歌头揭调按伊凉,别有离思吐情款。杨柳惊飞流水曲,梅花误落停云馆。
停云流水共徘徊,分明声声怨何满。君不见,晋阳城头夜鸣笳,胡尘倒卷走云罕。
莫言此管弱缕青,一握怯唫生忧懑。更疑却氏衔楚冤,至今悲歌遗秉秆。
悬知一寸麦管一寸肠,麦管捻断肠牵断。肠牵断,愁不断,劝君莫向陇头吹,空使行人豪气短。
寒蛩寂寂听无声,去雁归鸿怯远征。天意为怜幽草色,人间始重晚秋晴。
龙祠二月骞神丛,雪里山茶插鬓红。共道山灵从不老,山灵旧是白头翁。
商声哀怨转愁颜,短歌留目未肯前。鞋尖浑无力,蛾眉澹秋烟。
含思宛转恨绵绵,青春一去不复还。
亭长归故乡,三候歌乐章。人情重怀土,锦衣自项王。
临安钱具美,意气何扬扬。贩盐无赖子,起家自钱塘。
兵屯八百里,倒戈贼惊惶。功成守兹土,一剑凛寒霜。
玉带留盟府,名马赐骕骦。自以仲谋比,为命拜朱梁。
城名衣锦里,山作功臣坊。还乡歌三节,慨慷比高皇。
呜呼唐季多草窃,图谶何荒唐。东南尽割据,两京茂草黄。
汴渠啸鸼钌,六鹢助披猖。钱氏亦盗耳,据守固封疆。
潮头三千弩,何不射虎狼。昭谏悲陵谷,野鹤自高翔。
帝秦鲁连耻,霸越鸱夷亡。坐拥州四十,宫室移相望。
一朝怀桑梓,父老共彷徨。平生不逾洛,何自来归装。
无孛无欺徒虚语,鞭箠聚敛德何凉。梦魂惭愧凌烟阁,表忠区区姓谥扬。
徒为新朝守,多藏自厚亡。
陇头水,凄切复凄切。不是黄河流断澌,定知葱岭融残雪。
自从秦塞筑边关,复闻汉使河梁别。黄沙白骨拥高滩,一湾一滴沥冤血。
更有怨妇闺中泣,魂逐陇坂声不绝。声不绝,哀怨结寒云,白日惨无光,朔风短草何凛冽。
请君听我陇头吟,不闻陇水亦呜咽。
转愁作娇舞衣寒,含笑一转私自怜。云裳撩翠靥,锦袖拥翘鬟。
回眸立见黄金赐,罗衣纷纷雪花砖。
涌金门外荡扁舟,西子名湖我旧游。水光山色浮空翠,花港柳堤入晚秋。
晚秋风雨孤山客,回首烟波廿年隔。残山剩水动关情,昆池苍洱吟成癖。
邓赕城西拓镜湖,罗时江上长蘼芜。双潭碧影明瑶圃,一抹烟痕入画图。
画图仿佛断桥雪,瑶圃依稀苧萝月。名亚钱塘讵效颦,貌比若耶非唐突。
我来芳草春萋萋,麦浪风初乳燕低。岁晚荻花秋槭槭,柳丝烟暗暮鸦啼。
春光易老秋光薄,雨叶才黄风叶落。夕阳半在湖心亭,野水虚涵云外郭。
夕阳野水共娟娟,远浦孤帆去渺然。舟子横竿拦鸭过,老渔沽酒趁墟还。
欲寻诗客停桡路,不见高人濯缨处。独立明湖一片清,伊人宛在蒹葭渡。
金江春暖浪淘沙,日日江头数浪花。人比黄金淘易尽,沙随浪去似年华。