中山元魏后,数世十三传。皆在河南葬,初从代北迁。
中书谋定策,大理力扶颠。渝国乘机日,唐公起义年。
议高都尉识,名累侍郎贤。原武输期集,东阿旧俗悛。
河阴才被诏,户部志绳愆。八子生中叶,三台共一躔。
洪洞城不下,工待政无前。昭辅书仪集,明宗礼意全。
中丞安出处,艺祖首详延。学士清台阁,咸平起涧瀍。
斯文醇复古,宏议自摧坚。江汉源何巨,公侯兆已圆。
信辞师鲁志,佳气尹樊阡。秘监花儒将,缑山酒地仙。
看公承远构,发迹向孤骞。浩荡穷经笥,纵横信笔椽。
巾箱遗紫绶,伯仲袭青毡。辨论多兵略,澄清累使权。
凤鸣雄屏翰,鹑首富刀泉。诏自南台下,车随北斗旋。
鹓鸿思旧侣,嵩少望归鞭。师节频轻伏,戎腥未一湔。
朝纲今省户,古道日经筵。尽是徊翔地,行承咫尺天。
门施唐棨戟,冠珥汉貂蝉。阀阅谁如此,功名盍勉旃。
慎无从子晋,轻去恋伊川。孑立栖迟久,深知义气然。
人情尝岁月,物色自风烟。士要文章别,诗因谱第编。
碑阴如可附,青玉为雕镌。
野景宜花看,秋芳近水多。溪流光不断,千尺粉红罗。
石面苔封合,波心月照空。仙翁行道处,清影露华中。
蒲柳春阴重,禽鱼晚景多。轻舟乘酒去,明月扣舷歌。
飞泉分下一岩寒,谁识神功借意难。泻出龙漦投石上,缀成仙佩落云端。
离山便有江流杂,当道宁辞宿眼看。几把狂吟题不就,十年馀思在栏干。
休向诗中恨不平,范滂留意在澄清。烟霄鸿鹄飞将到,雷雨龙蛇蛰未惊。
声价得来知道长,穷愁消尽觉身轻。荣途咫尺非难至,俯拾功名在此行。
莫厌诗筒来往频,閒中无物可怡神。追回风雅篇篇好,鍊尽襟怀日日新。
自笑支离多病客,更随憔悴苦吟人。阳州不识英雄器,重问颜高借六钧。
新诗才读眼惺惺,照见词源彻底清。白雪乍闻高唱喜,明珠翻值暗投惊。
儿童一辈年将晚,研席平生分不轻。为爱惠连才思好,登临重寄远山行。
归来相值故园春,坐对春风忽怆神。十里溪山依旧好,一番花木为谁新。
青云功业虽留我,白日光阴奈趁人。道在不须论用舍,惟将时命托洪钧。
兄弟当年粗有声,家风传得至今清。争先踪迹虽相让,投老情怀共一惊。
富贵有时当自致,文章无价可能轻。期君正在青云上,何止新诗几首行。