中年招隐共丹黄,栝柏犹余翰墨香。画里夜山秋水阁,镜中春瀑耦耕堂。
客来荡桨寻闲咏,僧到支筇话夕阳。留却中州青简恨,尧年鹤语正悲凉。
直木风来自古忧,不材何意纵寻矛。群蜉枉撼盆池树,积羽空沉芥子舟。
说《易》累伸箕子难,编书频访大航头。白头炳烛浑无暇,鲁酒吴羹一笑休。
宝玦相逢沟水头,长衢交语路悠悠。西京甲观论新乐,南国丁年说故侯。
春燕归来非大厦,夜乌啼处似延秋。曾闻天乐梨园里,忍听吴歈不泪流。
除夜无如此夜良,合尊促席饯流光。深深帘幕残年火,小小房栊满院香。
雪色霏微侵白发,烛花依约恋红妆。知君守岁多佳思,欲进《椒花颂》几行。
新年转自惜年芳,茗椀薰炉殢曲房。雪里白头看鬓发,风前翠袖见容光。
官梅一树催人老,宫柳三眠引我狂。西碛蓝舆南浦棹,春来只为两人忙。
朱鸟光连河汉深,鹊桥先为架秋阴。银釭照壁还双影,绛蜡交花总一心。
地久天长频致语,鸾歌凤舞并知音。人间若问章台事,钿合分明抵万金。
忘忧别馆是侬家,乌榜牙樯路不赊。柳色浓于九华殿,莺声娇傍七香车。
朱颜的的明朝日,锦障重重暗晚霞。十丈芙蓉俱并蒂,为君开作合昏花。
五茸媒雉即鸳鸯,桦烛金炉一水香。自有青天如碧海,更教银汉作红墙。
当风弱柳临妆镜,罨水新荷照画堂。从此双栖惟海燕,再无消息报王昌。
鸳湖画舸思悠悠,谷水香车浣别愁。旧事碑应衔阙口,新欢镜欲上刀头。
此时七夕移弦望,他日双星笑女牛。榜拽歌阑仍秉烛,始知今夜是同舟。
绮窗阿阁赤山湄,想像凭阉点笔时。帘卷春波尘寂寂,歌传石濑响迟迟。
清斋每忆桃花米,素扇争题杨柳词。日夕汀洲聊骋望,沣兰沅芷正相思。