江上秋来忆少牢,龟肠尤觉病诗饕。调和索似三分酱,澒洞看如八斗糟。
水怪重增风势恶,湘灵难禁雁声高。何当一雨洗烟月,为放清光归我曹。
一径封苔知雨足,贰车行县昔时迁。对花啜茗思春日,拂拭新诗益怅然。
我生坐疏拙,逢人辄倾倒。语言无浅深,出口被伊恼。
为孽匪天作,受攻本谁造。惩非每嚼舌,事已复自蹈。
可怜愚不灵,蹭蹬到今老。识君无几时,底里见襟抱。
古人重倾盖,相从恨不早。是行若登仙,江山为君好。
无繇挽画鹢,此意增恋嫪。何当寄相思,临风慰衰槁。
馀生今赴迩英朝,似说夔龙许续貂。枯蘖遂承新雨露,苍鹰应识旧云霄。
废兴须信关时命,劳逸谁能问贯条。十载山林劳梦寐,五更天仗听箫韶。
一夜春寒梦寐清,柳梢梅萼颇关情。
山川千里玉为路,楼观半天云满城。
径醉已从酾酒去,稍晴当办出郊行。
东君底事偏芳草,划尽依然上砌生。
今日富川滨,後夜湓江岸。千里西湖指顾间,未怕新年换。再见复何时,此意凭吟管。应有新诗当尺书,日望南来雁。
反复新诗对月华,规模犹及正而葩。
坐驰芍药心先醉,身老江湖眼欲花。
夜半已酬连理约,风前还见一枝斜。
滩头更下双鸂鶒,併与妖红作意夸。
透隙敲窗风摵摵。坐见广庭飞缟白。长安道上正骑驴,蔡州城里谁坚壁。表表风尘物。瑶林琼宇三豪客。对分毫、连珠唱玉,竟把诗笺掷。草草杯盘还促席。痛饮狂歌话胸臆。前村昨夜访梅花,东邻休更夸容色。清欢那易得。明朝乌辔升南极。带随车、黄垆咫尺,莫作山河隔。
尧明文采灿星宿,子全道义高金玉。
伤哉二子不可见,墓上悲风号拱木。
逢君论在友话偶及,令我吞声为渠哭。
因渠感君不我鄙,远寄锦囊诗一轴。
有如贝阙罗珠玑,东攫西拿厌吾欲。
又如康衢走骐骥,朝越暮燕惟尔逐。
匹夫获罪坐怀璧,谁使诠夜光冲蔀屋。
仲尼知本故称水,请看县崖泻飞瀑。
我从二子方弱冠,挽仰三母同转毂。
壮年登第今已老,碌碌无奇堪齿录。
羡君节操似松筠,雪里高标仍绝俗。
已将义命等穷途,肯为身名强荣辱。
高情慷慨怜衰晚,妙名纵横丐膏馥。
开缄反复读数过,骨竦毛森头觳觫。
施隆报蔑君勿诮,明月轻投得鱼目。
人生遇合会有日,行矣鸣驺入空谷。
燮调元化坐庙堂,长使斯民歌鼓腹。
秋风鸣玉雨疏疏,嫩绿临窗半卷舒。
似是相知慰牢落,朝来肯寄一缄书。