兀坐时看屋,閒居昼掩门。
吴吟聊遣兴,楚些欲招魂。
否泰宜周易,行藏付鲁论。
不须伤老大,眠食度朝昏。
展开阅读全文
浮云开西风,落木下夕阳。
谁人步东篱,采菊哦秋光。
悠然若有思,此意何可量。
南山适当前,翠色摩穹苍。
我心不期见,我眼偶相望。
咄哉逐兽夫,泰山空在旁。
晓光晴影正曈曨,转眼还惊日过中。
芳草岸头人渡水,洛阳影里鸟呼风。
春云漠漠雨纤纤,花柳丛边见酒帘。
心为惜春无处著,可堪啼鸟更般添。
玉佩翻然下帝傍,墨池照影妬新妆。
时人莫作飘零看,收拾毫端无尽香。
厌闻饥雀噪空囷,犹喜茅斋未遽倾。
悄玉岂劳青女送,飞花聊混白云霙。
预占岁稔矜祥旧,不择贫家荷施平。
早晚林梢挂寒日,为回和气慰饥惸。
欲去未成去,朔风鸣怒涛。
片帆洲外举,列岫雾中高。
竹屋雨沾被,纸窗寒透袍。
遥应望归艇,向夕走儿曹。
橐皋何处合肥东,知有诗翁杖履中。
鲁会一时归寂寞,吴吟千载发清雄。
湖山照碧朦胧日,鞍马欺寒料峭风。
春入花梢入易感,莫教房闼叹飞蓬。
亭亭青盖倚宫妆,新浴温泉体自香。
暂借清风来一霎,欲披云锦见蜂房。
昼睡醒来日过中,山光入座水函空。
绿杨堤外荷花富,招致清香赖有风。