展开阅读全文
我生困语言,老大犹栖迟。
咄哉一言失,虽悔何能追。
常欲说向人,到口还忸怩。
不如静中坐,此理吾所知。
春风入城郭,古寺花开时。
广庭积雨过,红紫初纷披。
偶逢颐庵人,强丐颐庵诗。
是庵清而虚,底事名为颐。
南陵有徐子,顷尝吏於斯。
作字妙羲献,学易深坎离。
慎言与节饮,卦象不可欺。
君看命名意,往往只在兹。
寒芦万顷迷西东,夕阳上下江天红。
炊烟几处袅轻碧,知是渔家收钓筒。
老翁长须更广颡,路逢百钱挂藜杖。
三杯酒罢月已高,短棹扁舟还独往。
徘徊银穴送斜晖,散遣长须上翠微。
青鸟似知予意确,故传仙语傍人飞。
世情纪甘似醇酒,沾沾未必应心口。
覆手为雨翻手云,余耳安能保长久。
魏侯风味真可人,汪汪万顷江湖春。
相从草岁今日发,坐对小轩聊欠伸。
展开阅读全文
人生邂逅非偶耳,一面岂容轻愠喜。
白首如新倾盖欢,谁解乘閒究斯理。
君家江南我江北,南北相望殆行千里。
惠宠顾我端有由,衰滞不应能致此。
为言前岁在金沙,幽讨穷探遍山水。
论文获与阿逢游,賸馥残膏丐犹子。
是行来赴徐卿召,昨日扁舟方戾止。
阿逢闻是公僧弥,予乃阿逢门下士。
知公閒放今杜门,所舍与公殊密迩。
何妨旦夕侍杖屨,执经仍与诸郎齿。
过从弹指见周星,入室芝兰被遐远。
须知四海皆兄弟,高义似君谁可比。
徐卿报政趣归朝,画鷁高樯舣江涘。
明朝车骑遂东还,有便时时遗双鲤。
旋披荆棘入山来,洞口晴烟翳不开。
试问真人竟何处,他年相就谒蓬莱。
展开阅读全文
欲识农夫田作苦,久雨祷晴晴祷雨。
祷晴得雨雨得晴,此患到今传自古。
苾芬非是萧兰馨,诚心一发通三灵。
文昌俗吏亦何者,乃能致雨兴雷霆。
尔来旱气烛烛热,夜户天涯电光制。
原田嘉谷半焦黄,何独枯鱼濡涸辙。
忽然一雨洗瘴昏,珠玉无边难价论。
坐令愁叹变欢抃,千岩万壑江流奔。
从今不厌商羊舞,十日一犁均下土。
漏邦寒俭酒味醨,且矶亲茶共分乳。
庭前花草还青葱,想见黍稌纷芃芃。
吾君早晚复疆宇,屡丰将见追元丰。
天人大抵常相即,人若必天天可必。
愿修人事格天心,天若不从非所恤。
泰亨自复先朋来,时通端不忧尘埃。
新诗要非所宜辱,敢以木李酬琼瑰。
六年无蓄号不足,菜色定应比半菽。
要令汸暴似海岳,岂但河沙论秉斛。
炎天赫日当流金,去国多年思转深。
只今淮北望霓切,须烦伊傅资商霖。
龙山何处暮云黄,坐想前贤落帽狂。
萸实菊花良不恶,为君沽酒作重阳。
咿喔邻鸡夜同阑,晓风骄挟晓霜寒。
吹灯强取残书读,拨火重寻远信看。
绿蚁已应浮腊瓮,青丝行复送春盘。
旅怀欲倩高鸿寄,凭仗新诗付笔端。
楚汉干戈地,岿然见此山。
艰难思帝业,牢落漫禅关。
野鸟惊人散,江湖到岸边。
明朝又东去,空羡阿师閒。