一溪清水浸余霞,风里归鸿字脚斜。
今夜不知何处宿,路回山崦两三家。
修眉山远。娇抹乌云秋水畔。酒里花前。坐拥斯人怎得寒。
醁醽浮满。须索空缸仍覆盏。正恐相妨。归去如闻笑语香。
云影曈昽雨弄晴,山头小立听溪声。不惊赤日雷霆吼,但怪青天雪雹鸣。
气逼衣裳秋暑薄,光摇林薮午风轻。法身清净元无垢,何用临流更濯缨。
欲知祖意路堂堂,满目湖山自放光。
林涌乱云迎马足,峰回荒磴上羊肠。
心花肯逐春同老,法雨何妨岁用康。
试向樵夫问端的,白莲生处是吾乡。
绕屋青桐碧玉椽,坐来岩石起云烟。
过门竟日奔驰者,应羡山僧去道边。
七年两见西湖滨,似向贱贫求贵人。
安民扶世在豪杰,贵人何必皆岩莘。
嗟予坎壈今老矣,糊口相煎未能已。
愿君莫作贵人看,岁晚庶几长不死。
南僧如竹{上竹下韦},在处即成林。
虽去常人发,不异常人心。
邈哉端上人,所得趣向深。
云泉香火里,日夕长苦吟。
为我有时名,踏雪来相寻。
相寻缘底事,论诗复鸣琴。
我是折腰吏,衣带尘土侵。
何以谢吾师,恨无虞师金。
我从东蓼来,水竹遂幽讨。
崎岖至於六,获见文殊老。
文殊方外友,僧门素称宝。
平生首肯处,可嗣布禅皓。
寤寐思棒喝,邂逅得倾倒。
何妨萃高人,坐上褒吾葆。
会胜索枝撑,得师恨不早。
勉为云山留,未可止中道。
鲁云书瑞,周日迎长,晓占缇室飞灰。玉勒朝天,千门禁钥齐开。帘卷扇分雉尾,香风远、人到蓬莱。霞觞满,□万年献祝,宫殿昭回。
况有金瓯名姓,一任名园萧散,元自徘徊。门外锋车,又连凤沼相催。酒到莫辞频举,听清歌、一阕倾杯。功成日,渺五湖烟月,堪赋归来。
桃花春。杏花春。桃杏妖娆如个人。歌声清遏云。
酒醺醺。烛荧荧。眼尾微红无限情。相逢堪断魂。