忆昔扬州看月华,满城弦管满人家。可怜今夜中秋月,独照寒蛩泣细沙。
池面新荷贴小钱,荷心点点露珠圆。开花结子应堪待,乱荇空萍正可怜。
轻轻细雪点枯池,袅袅东风拂树枝。春到草根人未觉,夜来先有蛰蛙知。
风光何故恼闲人,我欲乘槎一问津。满地绿阴迷断梦,五更啼鸟不胜春。
永夜西风袅袅来,露华如玉委苍苔。
碧鸡啼落山头月,肠断槐根梦不回。
愁极每将歌当哭,归来不觉笑成狂。蓬山缥缈鲸鲵外,一夕相思九断肠。
袅袅江风转白蘋,轻花乱蕊看成尘。谁能爇取生犀角,采石矶头照水神。
碧瓦凉生月欲流,露蛩枫叶共啼秋。城乌半夜惊飞起,只为离人白尽头。
新莺枝上语如丝,似与羁魂诂所思。不用登楼看草色,白蘋香散巳多时。
莫道花开便是春,莫言沙涨即成津。
南风过了东风起,愁杀江头待渡人。