与君二纪前,看花逐年少。逢君二纪后,解组去京兆。
君今如冥鹏,我如笼中鸟。岂不念俦侣,羁迹徒悄悄。
六月奋图南,谁道南溟小。君若归浮丘,肯访樵云峤。
吾闻上古上寿万八千,中古一百六十年。而今上寿称百岁,万一有之号人瑞。
宇宙之气将无同,今何为啬古何丰。始知元气在燮理,匪但气数而已矣。
又闻上古至仁皇,可使世为仁寿乡。高明博厚乃悠久,悠久可以配无疆。
民物以之不夭折,二仪五气延三光。自馀一国及一家,积仁气象何其赊。
敛时五福保寿康,神理不亏无沴邪。崇德德茂有周公,孝仁不愧古人风。
有兄罹寇身急难,割股吁天天亦从。和药一歃母病起,感应之速如神功。
始信古传仁者寿,一旦三回介春酒。三万六千九十日,花娆劝酒鸟音奏。
人言寿域在此门,三代四代斑衣舞。贤孙肯构堂崔嵬,前人肯构后孝思。
曾孙黄门我贤友,大公之世非天遗。安得四方此寿域,民物长养同熙熙,顿令此世还黄羲。
今夕乃何夕,复与子同携。舟楫更相将,灯烛仍交辉。
念彼旧游地,一落多路岐。欲恸杨朱泣,泪下不可挥。
举首望黄云,太山久已颓。哲人不可作,与子其从谁。
举首望明月,明月沉海中。举手招白云,白云游太空。
白云不可结,明月不可缝。揽袂长叹息,星火忽已终。
安得飞仙子,借我一苍龙。
吾慕朱修撰,持敬终不破。千载仰其人,庶以警予情。
蔼蔼玉峰子,云间一硕果。大华谢雕镌,至性本无作。
桃李自成蹊,此言可喻大。默默太宰公,恭敬倾四座。
去年遇君淮水北,今日见君江水南。江淮渺渺波浪阔,道路修阻愁人深。
清秋天高一雁征,公子独曳长裾行。会见玉门称乐善,梁园赋雪风泠泠。
举手望飞云,鸣桡过黄木。舣舟江上亭,虚空观日浴。
自亲吾榜弟,如已拜先生。尚想趋庭教,无论翼世荣。
着鞭骢马逸,脱蹝柏台轻。平格多延考,留馀与戒盈。
逢辰歌岳降,初度纪王正。北斗斟元气,东皇进寿觥。
百龄符帝锡,三老会时亨。莫憾莱衣旷,贤劳在野坰。
仰宸在何处,缥缈奎壁间。阳山以为经,长江为之权。
经纬应天象,上侵霄汉端。楼中何所有,天章耀奎文。
回飙吹天花,五色成锦云。俯首读宸翰,仰面瞻紫宸。
紫宸不可见,心同珠斗旋。
静倚五峰看两洲,无端应胜十洲游。景光自与朝阳出,暮霭闲从落照收。