匡庐何所极,苍苍阁晴空。兄弟事幽讨,同日蹑奇踪。
炼形化精魄,列为五老峰。物固有不朽,万代垂高风。
我欲访其居,道远谁能从。长揖入翠微,冥栖结云松。
从予以朱鸟,閒骑一苍龙。
帝许莱衣学士亲,庭闱垂白望归勤。寿觞带得金茎露,戏彩遥分五色云。
孝思一念聊城箭,爱日三公鼎鼐芬。忠孝人间要全备,文华前席待来闻。
有瑞复有瑞,有瑞在虞周。气机一相感,谁辩瑞所由。
邈兹千载下,同气如相求。下瑞以形化,上瑞与天侔。
洋洋鉴湖水,中有沈隐侯。闲开有瑞堂,绕堂花遭周。
三葩出并蒂,桃菊葵同休。鸡冠峨似豸,正色莫与俦。
君子秉明哲,奕世绍箕裘。阴阳须合德,奇偶会神谋。
达观大化内,天地其同流。
吾闻古周官,亦有挈壶氏。大者赞化育,调燮阴阳理。
大道何洋洋,一阴与一阳。职思合其德,国士知无双。
水承山管了公程,驻节关西憩晚晴。已信众星能拱极,谩劳仪卫盛陈兵。
春风到处人争睹,雨露来时草亦荣。欲寄归心随出日,中天下直是神京。
问俗松江口,松江春若何。黄堂已风动,上海有弦歌。
民瘼催租拙,儿号乳哺多。不惭食鲈美,明月满清波。
陈乐高堂,华筵广张。寿山为俎,北海引觞。贞哉圣善,笃生二郎。
维孟有轲,维范有滂。伯供戏彩,仲捧翟裳。伯氏吹埙,仲氏吹篪。
乐从天来,人自不知。宛宛王母,宴于瑶池。三千之实,偷桃之儿。
昭昭圣善,亦严亦慈。既寿且荣,封章有辉。自兹古希,万寿无期。
主清一以清,为洗世间浊。君家石䃱流,千丈从天落。
涧水何泠泠,涧石何磷磷。漱之欲奚为,石苔自无尘。
安得石上泉,漱我耳中喧。
秋深天气肃,雨馀亭馆凉。逍遥登梵阁,寂寞坐僧房。
地高天宇空,云露沾衣裳。虚磬发林杪,传灯泛云光。
端居疑寂灭,感节故悲伤。色空云同体,根尘何必忘。