五云深处寸心悬,掖外垣西尺五天。每见诸公调玉烛,也曾一日侍经筵。
赓歌直忆千年上,致主须归一德前。谁道有虞非此日,明朝更理南风弦。
闭门谢诸贤,吾亦欲无言。毛苌对门居,世契知我焉。
我心如月光,随子朝天行。谁云有凤德?但闻歌楚狂。
尔之慈亲家,乃我表姨母。一体姑舅亲,譬之左右手。
我幼依尔家,直至十八九。读书学尔叔,深衷自天诱。
微此谁开先,终作田舍叟。及我显翰林,尔家运不偶。
一兄罹祸罗,二老宵奔走。尚愧我力微,不能解纷纠。
尔时在弱劣,讵意振周后。爱尔谨慎姿,贞此三尺守。
怜义不怜钱,狱掾于公厚。三考入神州,通藉登选部。
省祭归山田,衣冠贲幽牖。谁莫薄为吏,委吏宣圣受。
曹参以封侯,安期以不朽。高卑不高卑,太山等培塿。
通州广文何道充,和气可挹如春风。四载泠泠振铎声,至今闻者开盲聋。
此风传播自扬泰,欲得师者人人同。鹿门文选知在扬,补之泰州从众公。
何君义气更喷薄,生死交情不改矱。安溪倾盖始定交,临死后事以相托。
君之高义激秋云,携丧并子同南舶。教子全丧谢九原,略无难色见然诺。
嗟嗟世上平生交,临难反眼若不识。临难反眼若不识,闻君之义宁无怍。
始知动人自有本,知本可与共圣学。愿君充此恻隐端,优与诸生入圣门。
清风东南来,阳德方在巽。抚己感时物,天道有常运。
八位皆乘时,万年如转瞬。荣华逐飘风,柔条为煨烬。
是形岂不坏,万有归空尽。何以觅真常,至道在贞信。
敬告同盟子,无忘金石论。
山罗列兮青青,泉纷飞兮泠泠。人与凤高翔兮,世孰得而为缯。
卢生笃孝思,终身念母慈。绵绵衣上线,见母不见衣。
笑语与居处,优乎见容止。行道以立身,大孝在吾子。
乌号曾是小臣来,又听悲歌动我怀。亲见彩云扶日上,谁能赤手挽天回。
群忧极处思孤笑,方寸伤馀尚百哀。闻道阳回今日始,龙门遥忆曝春腮。
华山者了又齐山,始悟山山与性关。山水若无关涉处,如何山水得怡颜?
粤峰积翠中天浮,下看南极南海流。手摩空青摘明月,超然更上五层楼。
丈夫立身崇德亦如此,临深为高窃所耻,一善成名止自止。
太山顶上不属太山,老夫自力以告诸贤。粤峰梁子听吾言,君有大笔大如椽,都城大笔谁拟伦。
正笔正心非小技,扩此正心天地位。天地之位何以云然,俯仰高卑健顺方圆在一字。
一字一画即一心,只此是学程伯子。墨雨浮云点太空,尽在梁君一目中。