展开阅读全文
气围初寒候,祥开既望辰。
应时来鸑鷟,占梦获麒麟。
盛德圭无玷,高才竹有筠。
胸襟藏巨壑,人物妙洪钧。
使者光华远,朝廷宠数新。
鹏程九万里,椿干八千春。
鼎鼐虚前席,风云即要津。
黑头纡衮绣,天意在斯民。
醉眠全醒病亦醒,虚斋危坐听无声。
锦囊欲报清新句,自笑常谈只老生。
城东韩李城南赵,欲往从之道阻长。
与我诗盟烦借问,角弓永好愿无忘。
莺歌燕语戏晴晖,日暮行人缓缓归。
十里芜城春色晚,回头往事已全非。
北固楼前万顷秋,月明风定大江流。
从来此地多英杰,果有奇才副简求。
秀气一天开夜色,威名千里驾潮头。
山川长在人难老,应抱文章入相周。
风露侵人曷往哉,白云飞处棹徘徊。
平时识面尽经过,莫为茅檐偏不来。
移舟晨鼓闹,泊渚暮鸦盘。
夹岸柳浑暗,横轩梅半残。
最怜春日薄,犹动客衣寒。
楼外西风急,云湖看涌澜。
王门一岁几经过,客裹承颜未厌多。
诗卷心胸倾锦绣,珍庖盘釜荐麟驼。
自惭淮海可怜客,每费江湖无尽波。
玉树芝兰为公喜,庭空千丈影婆娑。
方兄於我一无堪,闭户休休口不谈。
忆昔茅檐差傍北,望公花坞恰平南。
高歌频举巨觥一,佳唱如闻小雅三。
投分素深贫酷似,相期同苦亦同甘。
三径萧角欲就荒,已将身世两兼忘。
纷纭勿用论荣辱。出处真须自驰张。
忆昔少年亲翰墨,与公长日付杯觞。
如今事事俱无用,学道徒能笑子房。