忆昔游洛川,投宿龙门中。远意托清梦,缑山访遗踪。
道逢王子晋,琼轮驾飞龙。幢盖纷飒沓,导从千玉童。
行行蹑清尘,遂到紫翠峰。整冠叩仙阍,获礼冰雪容。
琼觞酌霞醴,劳苦问所从。授以龟台书,玉笈启灵封。
劝我勤修炼,他时会方蓬。再拜领真诀,永永藏丹衷。
俯仰十载馀,光景如飘风。常恐年岁晏,难收梨枣功。
愿言坚此心,真缘傥潜通。相与乘飞霞,谒帝青琳宫。
诏遣皇华使,恩殊白首郎。越城膺重寄,云路伫高翔。
金节丹枫外,星轺碧海傍。溪山动诗兴,藻火粲篇章。
暂对青藜杖,徐驱白凤凰。平反有馀暇,霜橘荐瑶觞。
轻云初出岫,散漫本无心。鄣日呈鲜彩,垂天结薄阴。
浮空诚可玩,著地影非深。笼水难藏渚,依山岂暗林。
谁言聊晻霭,远势已侵寻。不羡西郊密,终期为作霖。
金飙随素律,丹桂吐幽姿。潜动惊秋意,生从傲雪枝。
高应翻月窟,清已彻天涯。虽效纷披态,终无摇落悲。
低嫌蘋末起,凉异棘心吹。幸有乘风兴,高攀自不迟。
天公用意太勤勤,时遣花王为报春。从此梅花应有语,漏他消息莫冤人。
百花头上有江梅,更向江梅头上开。便使诗人惭未识,春前还解上楼台。
已洗方清为有尘,无尘因洗更清新。香山谩说工纤艳,错把梨花比太真。
正与卢生清兴同,冲寒还肯访幽丛。窗前忽见偏奇艳,恰在茸茸淡月中。
丞相家园雪里开,琼枝斗白远高台。十年戎马暗京洛,旧赏犹能入梦来。
莫奏悲笳向日昏,花飞不是减芳春。多情更作回风舞,体弱悬知不陷茵。